Geloofwaardig, maar weinig verrassend

In een natuurgebied in het noorden van Nederland worden de overblijfselen van een man gevonden. Enige tijd later worden de stoffelijke resten van een man bij de oever van de Maas in Zuid-Limburg gevonden. De politie denkt aan zelfmoord. Op beide lichamen wordt het visitekaartje gevonden wordt van mr. Caro van Soerendonk, echtscheidingsadvocate te Maastricht. De politie neemt aan dat Caro beide mannen kende. Zij ontkent dit.
Caro is een echtscheidingsadvocate die een burn-out heeft gehad, fouten heeft gemaakt en op non-actief gesteld is geweest (zie Tupla M's Val). Haar baas is niet blij met deze situatie waarbij het advocatenkantoor in een negatief daglicht kan komen te staan. Hij zegt dat Caro hieraan iets moet doen. Zij gaat op onderzoek uit om erachter te komen hoe het komt dat haar visitekaartjes bij de lijken zijn aangetroffen.

“Klem” leest gemakkelijk. Het verhaal zou wat mij betreft minder uitgesponnen mogen zijn. Zo komt er – net als in Tupla M's Val – de persoon van Solo voor, een illegale Afrikaanse jongen. Hiermee wordt blijkbaar de maatschappelijke betrokkenheid van Caro duidelijk gemaakt. Voor het verhaal hebben de passages over Solo echter geen toegevoegde waarde. De ontknoping is – in tegenstelling tot vele andere thrillerontknopingen – geloofwaardig, maar weinig verrassend.