Nogal kort

In 2007 kreeg Colton Harris-Moore vier jaar celstraf voor het plegen van inbraken op het eiland Camaro, waar hij opgroeide. Vorig jaar wist hij echter te ontsnappen en sindsdien zette hij met veel succes zijn inbraken voort, op blote voeten – vandaar zijn bijnaam ‘Barefoot Bandit’. Drie gestolen vliegtuigjes, een Mercedes, een boot, honderd inbraken en 13.000 Facebook-vrienden verder werd Colton op de Bahama’s opgepakt. Niet al te lang geleden werd hij veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf, maar ondanks dat blijft hij voor zijn massa Facebookvrienden een bandiet in de traditie van Jesse James. Voor zijn slachtoffers en de politie is hij gewoon een ordinaire inbreker, die net wat beter wist te ontkomen dan gebruikelijk was. Op de inmiddels bijna wereldberoemde Colton is het boek De jongen die vliegtuigen jatte gebaseerd.

Het boek vertelt het verhaal van Colt, een jongen die sinds een nare gebeurtenis in zijn jeugd - waarbij de politie zijn nieuwe fiets afpakte, omdat ze vonden dat hij er te arm voor was - zich tot doel heeft gesteld de politie zoveel mogelijk dwars te zitten. Met succes, want op het moment dat wij het verhaal inrollen, is Colt al een fanatiek gezochte inbreker. Met fragmenten vanuit verschillende personages, zoals natuurlijk Colt zelf, maar ook zijn moeder, maken we de laatste tijd van Colts stelende, 'survivallende' leven mee. Vanuit Colt maken we onder andere mee hoe hij een vliegtuig steelt en er mee weet te vliegen; van zijn moeder horen we meer over zijn redenen om te leven zoals hij leeft.

Doordat we het verhaal niet als een soort geschiedenisles voorgeschoteld krijgen, is het in het begin even goed zoeken naar wat er nou precies aan de hand is, maar dat duurt niet al te lang. Als je het eenmaal doorhebt, wordt je al snel meegesleurd in Colts toch wel aparte leven, en de meningen hierover van andere mensen. Het boek is vrij kort, maar juist door alleen de laatste tijd te vertellen met wat flashbacks op gebeurtenissen uit het verleden weet de schrijfster het spannend te houden en wordt het geen ellenlange opsomming van inbraken.

Door de vrij simpele schrijfstijl, kleine omvang en het redelijk grote lettertype zou ik het wel meer aanraden voor de wat jongere mensen, voor mensen boven de 16 is het wat aan de simpele kant.