Goed intrigerend debuut!

Jacob is pas vijf jaar wanneer hij watersnel uit de handen van moeder Jenna glipt. In een vlaag van seconden verandert dat haar leven voorgoed. Nooit meer zal Jenna het geluk kennen zoals een paar tellen daarvoor. Nooit had ze kunnen denken dat het ondenkbare haar zou overkomen, haar kind, haar kleine mannetje, weg. Volledig ontredderd en vol van zelfverwijt over het ongeval kan ze slechts twee dingen doen. Ze kan verdrinken in haar verdriet of proberen nog iets van haar leven te maken. Maar dat laatste houdt wel in dat ze weg moet uit de omgeving die haar continu aan haar zoontje doet denken. Ze besluit om alles achter zich te laten en verhuist naar een afgelegen gebied en wil daar proberen zichzelf te hervinden. Op de plek des onheils probeert Ray Stevens intussen het politieonderzoek te leiden. Hij is belast met de moeilijke taak om het ongeval in kaart te brengen waarbij kleine Jacob de dood heeft gevonden. Het is natuurlijk niet zomaar een ongeval, het is een ‘hit and run’ en doordat de bestuurder is doorgereden en zich niet heeft gemeld doet het vermoeden dat er meer speelt en dat dit niet zomaar een onfortuinlijk ongeluk is. Maar Ray heeft meer wat hem bezighoudt en hem zelfs met tijden belemmert in het correct uitoefenen van zijn werk. Uiteindelijk ziet hij geen andere mogelijkheid om bepaalde stappen te ondernemen die het onderzoek, en zijn leven, in een heel ander daglicht plaatsen. En dan is daar Jenna…….

Mea culpa betekent in het Latijn letterlijk mijn schuld. Een veelzeggende titel voor een indringend verhaal. Als je de flaptekst hebt gelezen ligt de verwachting hoog. Ongelooflijk verdriet en verdrinken in onvoorstelbare verwijten naar jezelf toe lijken onvermijdelijk bij een scenario als dit. Je moet er niet aan denken. Zo origineel als de titel is, het verhaal is dat echter niet. Er zijn legio boeken (en films) met dit thema of in ieder geval met een dergelijke verhaallijn. Het wiel is dus niet opnieuw uitgevonden met dit verhaal maar het is in ieder geval de moeite meer dan waard om deze uitvoering te gaan ervaren.

Er is door de auteur gekozen om het verhaal vanuit twee perspectieven te vertellen. Gaandeweg komen deze twee verhaallijnen tot elkaar en geven middels een zeer originele plotwending het verhaal een extraatje mee. Het leven dat Jenna voor ogen had is verre van een gedroomde versie en ze gaat gebukt onder ondraaglijke schuldgevoelens maar er is meer….. Ondanks een verhuizing en pogingen om verder te leven lijkt het haar niet gegund om rust met de situatie en in haarzelf te vinden. Wat is gebeurd blijft haar achtervolgen, letterlijk, en zorgt voor spannende momenten.

Mackintosh beschikt over een vlotte pen, het verhaal leest lekker weg en is zeker niet een ingewikkeld verhaal. Soms zijn daar behoorlijk voorspelbare situaties met voor de hand liggende gevolgen, dat was jammer. De personages hadden absoluut meer karakter gekregen wanneer de auteur de ruimte had genomen om ze sterker en duidelijker neer te zetten. Neem nu collega politieagente Kate. Zij had gezien de aanzet echt wel meer in haar mars gehad voor het verhaal, nu voelde dat niet ‘af’. Ook bepaalde wendingen in het verhaal, de onderliggende sluimeringen, hadden indringender gemogen. De eerste stappen waren al gezet, jammer dat het niet werd doorgepakt, dan had het nóg meer indruk gemaakt. Vooral ook in het begin van het tweede deel ontbrak het aan verdieping en dat nam de binding met het verhaal ineens weg. Er waren situaties zo voorspelbaar dat je ze vooraf had kunnen uittekenen. Het was alsof je ineens in een ander boek aan het lezen was. Dat duurde niet lang, maar toch…..

Dit alles neemt niet weg dat ‘Mea culpa’ een lezenswaardig boek is. Het zal voor veel lezers een heerlijk spannend boek zijn, voor anderen zal het gezien de flaptekst tegenvallen. Deze recensent behoort tot de laatste categorie lezers. Het boek heeft absoluut mooie en indringende momenten, vooral de emoties en de impact van het ongeluk, en het verwerken van schuldgevoelens die bij meerdere personages duidelijk zijn neergezet. Absoluut opvallend is de onderliggende verhaallijn, zeer actueel. Het verhaal voelt een beetje puzzelachtig aan en meedenken met een verhaal is altijd prettig. Wat gaat er gebeuren? Wie doet wat en waarom? Toch pakt alles niet overtuigend genoeg uit en is over het geheel genomen alles toch wel wat tegengevallen. De spanning, het doorzetten daarvan, ontbrak en ook de uitwerking van de verhaallijn liet soms te wensen over. Het was geregeld net té voorspelbaar en dan ontkracht dat al snel het leesplezier. Is ‘Mea culpa’ dan een slecht boek? Nee, dat zeker niet! De verhaallijn is indringend, het verhaal van Jenna is schrijnend. Maar het is gevoelsmatig niet af……er ontbreekt verdieping van de verhaallijnen en binding met de hoofdpersonages. En dat maakt dat de hooggespannen verwachtingen niet geheel worden waargemaakt.

Het feit dat de auteur zelf jarenlang bij de politie werkzaam is geweest is te merken. Het waarheidsgetrouwe gehalte van de werkzaamheden betreffende het onderzoeksteam en de gang van zaken met een onderzoek als dit komen heel authentiek over en dat is een compliment waard. Dit element zorgde er voor dat tegenvallende momenten werden gecompenseerd. Het boek voelt daardoor wel ‘echt’ aan. Niet raar om dan achteraf te lezen dat dit boek gedeeltelijk gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Mackintosh heeft met ‘Mea culpa’ een zeer lezenswaardige debuutthriller geschreven die dan niet volledig aan de hoge verwachtingen heeft voldaan maar zeker intrigeert om een volgend boek van haar hand te lezen.