What you see is what you get

Hij staat op de drempel van persoonlijk verval. Eenzaam, verlaten en cynisch. Hij was wereldberoemd in Nederland maar ook dat is hij kwijt omdat zijn vriend en muzikale partner Bob er de brui aan gaf. Goedbekeken heeft hij kind nog kraai maar dat kind ziet hij tenminste zo nu en dan nog wel eens. Eigenlijk is er niets wat hem nog in Nederland houdt. Wanneer hij hoort dat zijn vriendin, de enige die hij zowat nog heeft, naar L.A. verhuist maar haar oude hond niet kan meenemen, biedt hij aan deze naar L.A. te brengen. Het zal hem goed doen de viervoeter te begeleiden naar zijn nieuwe thuis. Hij ziet het als een soort van therapeutische vlucht. Weg uit Nederland, op zoek naar zichzelf, een nieuwe start. Hij neemt Roadie, de hond, mee op de boot naar New York om daarna met de auto dwars door de VS richting L.A. te rijden. Onderweg maakt het tweetal heel wat mee en aan elkaar overgeleverd brengen ze noodgedwongen veel tijd met elkaar door. De meest bijzondere ontmoetingen met dit, toch wel vertederend, koppel vinden plaats op onverwachte plaatsen.

Thomas Acda, zelf de helft van Neerlands duo Acda&De Munnik heeft met dit boek een zogenaamd 'nadenkertje' geschreven. Voor de lezer dan toch in ieder geval, misschien voor zichzelf ook. Want, welk gedeelte van het verhaal is fictie en welk gedeelte is dat niet? Het is zeker te weten gedeeltelijk autobiografisch, teveel van wat je leest is bekend door zijn optredens op tv en in het theater om dat te negeren, je herkent het gewoon. Wat ook niet te negeren valt is de werkelijk hilarische manier van, overdreven, schrijven. Een ronduit vermakelijk verhaal met zulke vergezochte scenario's dat ze óf wel echt gebeurd moeten zijn óf ontsproten aan de grenzeloze fantasie van een rasechte verhalenverteller. En in dat laatste geval is het te hopen dat er nog veel meer gaat komen van dit lekkers.

Hij schrijft zoals ie praat, amicaal, grappig, maar met een vleugje sarcasme. Werkelijk om je te bescheuren soms. Roadie is een hond die je meteen in je hart sluit, zelfs als je niet van honden zou houden. Je moet haast wel want Roadie is op reis met dit instabiel manspersoon en zeker niet te benijden. De hond heeft de rol van therapeut in zijn maag gesplitst gekregen zonder dat het beestje het in de gaten heeft gehad, prachtig! De scene dat Roadie achter het stuur kruipt van de Landrover is zo filmisch beschreven dat je alleen nog maar je ogen hoeft te sluiten om het voor je te zien. Meesterlijk en oh zo grappig. Met je ogen dicht hardop lachen, welk boeken veroorzaken dat nog meer?

De schrijfstijl van Acda is met vlagen flamboyant, onverschillig, grappig brutaal en over de top. Precies zoals ie overkomt als je hem ziet op tv. Wonderlijk genoeg leest het waarschijnlijk precies daarom heerlijk weg. Het staat bol van zelfspot, zijn issues met z'n gewicht en dat van anderen komt geregeld aan bod en je kunt er niet genoeg van krijgen. Jammer genoeg komt aan alles wat leuk is een eind.