Subliem gekozen titel

Stella heeft ambities om een boek te schrijven en zo haar naam te vestigen als auteur. Ze heeft wel wat boeken geschreven maar altijd als ghostwriter, dus zonder haar naam op de cover. Stella is al jaren gefascineerd door de moord op Jordi de Wit, een tienjarige knul die voor het laatst werd gezien toen hij buiten speelde en vervolgens al heel snel dood werd gevonden. Door buurtbewoners is Jordi die dag in het gezelschap gezien van drie opgeschoten jongens, Ingmar, Remie en Julian. De aanwijzingen zijn zelfs zo dat de jongens schuldig worden bevonden aan de moord op Jordi. De drie verdwijnen uit het straatbeeld en uit elkaars leven. Maar al die tijd vreet er bij Stella iets, ergens klopt er iets niet. Ze hoopt daar ooit nog achter te komen.

Zeven jaar later wordt Stella benaderd om het ware verhaal achter de trieste dood van Jordi te schrijven. Het is Ingmar van Amerongen die haar vraagt om zijn verhaal te verwerken in een boek om zo zijn naam te zuiveren. Want Ingmar is stellig, ze zijn onterecht veroordeeld. Vanaf het moment dat Ingmar en Stella kennis maken verplaatst Stella’s fascinatie voor het echte verhaal zich ook naar de persoon Ingmar. Stella is gecharmeerd van hem, hij is knap en voorkomend, open maar ook mysterieus genoeg om intrigerend te zijn. Het is niet tegen te houden, Stella valt voor Ingmar. Toch is ze nog steeds voornemens haar opdracht te voltooien en het boek te schrijven, ondanks haar gevoelens. Heel punctueel en gedreven gaat ze zowel met Ingmar als zijn familie maar ook met andere betrokkenen in gesprek. Haar uitvoerige aantekeningen en intense betrokkenheid zorgen dat het verhaal vorm krijgt maar het blijft in het duister tasten hoe de vork nu écht in de steel zit. Is haar blik vertroebeld door haar gevoelens, is ze wel in staat om objectief te blijven?

Vanaf het begin intrigeert het verhaal mateloos. Je hebt te maken met een gruwelijk verhaal waar ook nog eens de suggestie wordt gewekt dat er sprake is van een gerechtelijke dwaling t.a.v. de drie jongens. Aan Stella om jou als lezer uit je lijden te verlossen. Keuris heeft voor een schrijfstijl gekozen waarvan de vertelwijze doet vermoeden dat je een proces-verbaal leest. Afstandelijk en vrijwel zonder emotie lees je Stella’s bevindingen. Terwijl het verhaal in de basis toch echt wel heel emotioneel is, het gaat tenslotte om een moord op een tienjarig knulletje en alles wat daarbij komt kijken. Als het de insteek is geweest om op ‘rapportage-wijze’ vanuit de auteur een objectief verslag te schrijven, dan is dat absoluut gelukt. Maar dat sluit niet aan bij wat je inhoudelijk leest, er is namelijk wel degelijk sprake van gevoelens en heftige emoties. De aantekeningen van Stella zijn uitvoerig en gedetailleerd en dat trekt door in de vertelling door Keuris, soms wat te langdradig en Stella valt, wellicht daardoor, ook geregeld in herhaling. Door het gebrek aan dialoog krijg je nauwelijks contact met de personages en blijft alles een beetje op de vlakte, ook qua spanning. En dat is jammer want Keuris heeft wel een aantal mooie en sterke thema’s te pakken in dit verhaal. Denk aan vriendschap, trauma’s en verdriet maar ook aan het aangetipte klassenverschil tussen de jongens Remi, Ingmar en Julian. Iets meer verdieping daar en het was zoveel sterker naar voren gekomen én was er meer binding met de personages geweest. Bij Julian is er wel die aanzet en dat is dan weer vreemd omdat het verhaal eigenlijk over Ingmar gaat. Remi komt nauwelijks aan bod, het is niet in balans.

De gekozen vertelvorm is vernieuwend. Het is niet erg dat een verhaal niet bol staat van de spanning maar zoals gezegd, dit leest als een rapportage en niet als een thriller. Het moet worden gezegd dat Keuris, ondanks bovengenoemde zaken, toch blijvend heeft weten te intrigeren. Je proeft duidelijk dat er een geoefende pen aan het werk is geweest. Vooral het rondmaken van het verhaal is gewoon heel goed gedaan. Maar het gevoel blijft dat er meer in had gezeten. Conclusie is dat de kennismaking met ‘Over het spoor’ niet helemaal is geworden wat er van was verwacht. In de basis is het echter een vernieuwend en verrassend verhaal dat overwegend vlot te lezen is, mits je eenmaal aan de opzet gewend bent. Het is zeker een boek dat het waard is om gelezen te worden want het verhaal is tergend, kan zomaar eens heel actueel zijn en komt daardoor heel waarheidsgetrouw over.

3 mooie sterren voor 'Over het spoor' (de titel is in alle opzichten subliem gekozen)