Merkwaardig verhaal dat intrigeert

Als jong meisje is Roxy de thuissituatie ontvlucht door rechtstreeks in de armen van de dertig jaar oudere Arthur te vallen. Tien jaar lang was ze veilig, geborgen en nagenoeg teruggetrokken uit de wereld om haar heen. Veilig in een cocon, samen met Arthur en hun 3 jarig dochtertje Louise. Ze heeft geen vrienden behalve en dat heeft ie vooral te danken aan zijn doorzettingsvermogen en zijn seksuele geaardheid want heteromannen in vriendschappen zijn niet veilig volgens Roxy. Ze ziet haar ouders nauwelijks en ze trekt zich vaak terug op haar werkkamer op zolder. Wanneer ze dit doet heeft Arthur de zorg over Louise, die hij vervolgens weer met groot gemak uitbesteed aan oppas Feike. Voor de buitenwereld hebben ze het goed voor elkaar, Arthur is succesvol en veel alleen weg. Roxy is thuis met Louise, ze moet niks hebben van de randverschijnselen van Arthur’s successen. Ze lijken beide vrede te hebben met de uiteindelijke situatie. Maar wanneer Arthur onder wel heel beschamende omstandigheden bij een ongeval betrokken is en overlijdt stort al het vertrouwde rondom volledig Roxy in. Ineens bemoeien mensen zich overal mee, met haar en de kleine meid. Tot grote frustratie staan ook haar ouders ineens weer voor haar deur om voor haar 'te zorgen'. Ze moet ineens aan allerlei verwachtingen voldoen, dingen die ze niet kent en vooral ook niet wil kennen. Haar eigen wereldje en dito handelingen kan ze niet meer handhaven en dat roept onrust en hersenspinsels bij haar op. Vanaf dat moment is Roxy haar eigen grootste vijand.

Paniekreacties, rare gedachten, handelingen die behoorlijk merkwaardig zijn en impulsieve acties volgen elkaar snel op. Roxy weet met zichzelf geen raad, weet zich geen houding te geven. Wat wordt er van haar verwacht? Moet ze huilen, instorten of juist de dappere weduwe zijn? En wat wil iedereen toch van haar? Ze weet het niet want ze voelt niets behalve angst. En met die angst kan ze totaal niet overweg. Roxy is het niet gewend om grenzen te handhaven of aan te geven en dus vlucht ze letterlijk voor haar thuissituatie. Ze chartert Jane, de assistente van Arthur, en Feike en ze pakken de auto richting de Middellandse zee. Gevoed door angst, onzekerheid en totaal geen grenzen ervaren ze onderweg een aantal merkwaardige situaties. Haar angsten vertalen zich op een gegeven moment naar waanbeelden en daar handelt ze meteen mee af, althans dat denkt ze dan, ze voelt zich op die momenten heel even gesterkt in haar eigen zijn. Maar in plaats daarvan maakt ze de situatie alleen nog erger en ervaart ze dat Jane en Feike ineens ‘tegen’ haar zijn. Ze voelt zich als een klein kind op de vingers getikt door de twee vrouwen, ze is teleurgesteld en besluit de hulp van haar vader in te schakelen. Merkwaardig genoeg is juist die schreeuw om hulp de aanleiding tot een merkwaardige plotwending.

“Roxy” is een snel geschreven verhaal over een zeer merkwaardige en ietwat trieste jonge vrouw. Ze is niet te benijden, verre van. Het gevoel dat er iets meer met haar aan de hand is dan wat het verhaal vertelt laat me niet los. Psychisch is ze duidelijk niet in balans. De relatie met haar dochtertje is liefdevol maar het ontbreekt haar aan moederlijk gedrag. Roxy heeft Louise harder nodig dan Louise haar moeder. Ze zouden eerder zusjes kunnen zijn. Roxy neemt geen verantwoording en is een ster in het ontlopen van haar verantwoordelijkheden. Ze heeft het ook nooit geleerd of hoeven doen. Maar na het overlijden van Arthur wordt wel het een en ander van haar verwacht en dat geeft veel onrust bij haar. De manier waarop dit beschreven wordt is soms behoorlijk chaotisch en kinderlijk, maar ik kan me zo voorstellen dat het een vertaling van haar gedachten is. Het is in ieder geval indringend. Roxy’s handelen en denken laat me niet ongemoeid. Ik irriteer me maar tegelijkertijd heb ik medelijden met haar, ze is nog zo jong en duidelijk niet in balans. Alles wat haar veiligheid en liefde zou moeten geven is ook uit balans. Het gedeelte waarin de begrafenisondernemer zijn intrede doet is zelfs grappig te noemen. Merkwaardig maar wel komisch. Het betrekkelijk korte verhaal is met vlagen surrealistisch en indringend maar je blijft wel lezen, het boeit en je wilt weten hoe het verder gaat met dit bijzonder mens.