Ambtelijke corruptie is van alle dag.

Het verhaal begint zo goed. Onderzoekjournalist Ziva Berkowitz, krijgt een tip dat er in de gemeente Woerden frauduleuze praktijken plaatvinden. De tip wordt verstrekt door Evert Verburg. Evert werkt als ambtenaar op het stadhuis en is nauw betrokken bij de ontwikkeling van een nieuw te bouwen stadhuis. Zijn voorstel om bij de bouw lokale aannemers te betrekken, wordt al gauw door wethouder ruimtelijke ordening GertJan Cornelisse en burgemeester Luuk van Ganzendonck de grond in geboord. Dat wekt bij Evert argwaan. GertJan en Luuk hebben heel iets anders voor ogen. Namelijk niet het algemeen belang dienen, maar hun eigen zakken vullen. Hoe doe je dat? Gewoon, je laten fêteren door Walter Nijland. Walter is de directeur van BouwConsort, zijnde een groot aannemersbedrijf. Zodra GerJan en Luuk in contact komen met Walter, worden zij ingepakt en ontvangen zij geld dat deskundig weggesluisd wordt, alsmede een duur horloge. Ambtelijke corruptie genoemd en derhalve een misdrijf. Ziva bijt zich in het onderzoek naar die ambtelijke corruptie en verzamelt veel informatie. Dit met hulp van haar vriend Damir. Damir is een IT-specialist en onderneemt een poging om mailware te plaatsen in de computers van BouwConsort om zodoende informatie te verzamelen over dat bedrijf. Dat gaat echter niet zo soepel als het zou moeten.

Het verhaal krijgt plotseling een andere wending als Ziva iets overkomt. Dat is de aanleiding dat de politie zich met de zaak gaat bemoeien. Maar ook Leo Kokman. Leo is producent van televisieformat CrimeXplorer. Hij en zijn team duikt in het onderzoek dat moet leiden tot het blootleggen van de criminele organisatie van Walter Nijland.

ZIVA, geschreven door JOHN WINKEL, is vlot geschreven en leest daarom prettig. Jammer dat onderzoekjournalist Ziva, het onderzoek naar de ambtelijke corruptie niet af kan maken. Uiteindelijk wordt dat gedaan door Leo Kokman en zijn team. De manier van werken door Leo Kokman, zoals dat door de auteur wordt beschreven, lijkt wel heel op dat van Peter R. de Vries.