Recensie Christiane F. - Mijn tweede leven

Uitzichtloos is volgens mij de juiste omschrijving van de situatie waarin Christiane en haar vrienden zaten en opgroeiden.

Ik geloof dat veel mensen dit boek gelezen hebben op de middelbare school, ik ben deze week echter voor het eerst aan dit boek begonnen en heb vanmorgen de laatste pagina omgeslagen. En het zit me toch behoorlijk dwars; wat moet je als kind wel niet voelen in zo'n uitzichtloze situatie, met weinig tot geen toekomstbeeld, met overal om je heen werkeloosheid en een vervelende thuissituatie? En: Is de drugsproblematiek nu nog steeds zo groot? Wat voor hulp bieden instanties nu aan drugsverslaafden? Zijn er nu wel speciale programma's voor verslaafde jeugd?

Het verhaal van Christiane speelt zich af in de jaren '76 tot en met '78 en geeft niet alleen een beeld van toenmalige drugsscene maar schetst ook een goed beeld van de economische en politieke situatie waarin Duitsland toen verkeerde. Grappig is ook om te merken wat in die tijd helemaal 'in' was en daar welke muziek de jeugd luisterde. Het bemoeilijkte ook een beetje want ikzelf ben niet opgegroeid in de jaren zeventig en er speelden toen zaken die nu bijvoorbeeld niet meer aan de orde van de dag zijn.

Dat heroine toen een groot probleem was (nu nog? Nu hoor ik meer over andere drugs, maar ja, ik zit dan ook niet in die scene) moge duidelijk zijn. Zoveel mensen, zoveel jeugd aan die troep verslaafd, wat een ellende. Het was met name aangrijpend wanneer Christiane weer eens aan het afkicken was om daarna toch direct weer met een of andere smoes naar haar dealer te gaan om gelijk weer een shot te zetten. Ook het gelieg, gedraai, het moeten regelen van geld voor je volgende shot is heel goed beschreven. En bedenk goed dat dit het waargebeurde verhaal is van een meisje dat op haar 13de verslaafd raakte aan heroine, moest tippelen op haar 14de om haar verslaving te betalen en dat 1 van haar vriendinnen en medelotgenoten op 14jarige leeftijd overleed aan een overdosis.

Hoe zal het Christiane F vergaan zijn?

Ik hoop van harte dat er nu goede programma's zijn voor drugsverslaafden die van hun verslaving af willen komen, dat er voldoende ondersteuning is vanuit de overheid en dat de jeugd niet aan hun lot overgelaten worden zoals dat toen wel gebeurde met de jeugdverslaafden in de jaren zeventig in Berlijn.....