Recensie Met oprechte deelneming

Met oprechte deelneming is het vervolg op 'De kunst om in koor te huilen', waarvan ik enorm genoten heb. Met oprechte deelneming stelt zeker niet teleur maar evenaart zijn voorganger wat mij betreft niet. Wel ook hier weer de zwarte humor, bizarre dialogen & omstandigheden en personages die niet helemaal '100%' zijn. Tezamen met een zekere en soepele schrijfstijl zorgt het ervoor dat je binnen mum van tijd in het verhaal zit en het boek niet weg wil leggen. Alleen, het verrassingselement is nu minder, of de originaliteit, je weet nu tenslotte (min of meer) wat je als lezer te wachten staat met die bizarre familie van Alan in dat kleine dorp in Zuid-Jutland. Desondanks deze kanttekening is 'Met oprechte deelneming' toch zeker vier volle duimen waard!