Eigentijdse roman waar je van leert

De schrijver Alex Boogers van het boek “Onder een hemel van sproeten” situeert ook dit boek in een Nederlandse achterstandswijk. Een wijk die op het punt staat om te worden gerenoveerd of gesloopt en nieuwbouw. Maar voor het zover is, is het er troosteloos. Niet alleen de wijk, maar ook het uitzicht dat de bewoners op de toekomst van hun leven hebben. Het is een jungle om te overleven, vechten om het bestaan, om een baan, vechten om zichzelf te zijn, vechten om gezien en gehoord te worden.
In dit boek draait het om drie hoofdpersonen, een opgroeiend blank puber meisje en jongen als leeftijdsgenoot en gekleurd en een oude gepensioneerde zeeman, waarvan zijn vrouw overlijdt. Ieder van hen vertelt het verhaal vanuit haar of zijn perspectief. Een verhaal waar ze alle drie een hoofdrol in spelen. Waarin ze alle drie ook slachtoffer zijn van de gebeurtenissen. Waarin de jongedame Amy gepest wordt op school, omdat ze anders is dan de andere leerlingen. Waarin de zwarte Harvey op dezelfde school ook het pesten moet ondergaan. Om zijn huidskleur en omdat hij zwijgt naar aanleiding van een dramatische gebeurtenis bij hem thuis tussen moeder en vader. En de oude ex-zeeman Jacob die naast zijn eigen verdriet het lot aantrekt van Amy. Hij observeert haar en is als natuurliefhebber op zoek naar de ijsvogel. De ijsvogel die overigens als een metafoor door het boek gaat, evenals de grote vlucht van een zwerm kraaien in prachtige figuren, een witgrijs paard door de velden.
Kortom, ‘Onder een hemel van sproeten’ is een boek met vele lagen, perspectief-wisselingen en maatschappij-kritiek. Een strijd om uit het troosteloze bestaan te komen. Een prachtig literair boek om te lezen en daarna je eigen conclusies voor je eigen leven te trekken. Zonder al te veel belerend te zijn.
Door de diverse perspectief-wisselingen in het begin van het boek (allen in de ik-vorm, dus wie is nou wie?) wat lastig om in het verhaal te komen. maar voor de doorbijters wacht een prachtig boek.