Van zinkmijnen, smokkelaars en Esperanto

Philip Dröge heeft dit boek geschreven voor een groter publiek, en daar is helemaal niets mis mee, integendeel. Het neutral gebied Moresnet is daar interessant genoeg voor. Wat betekent het voor mensen om in een politiek neutraal gebied te wonen, waar een wet uit een vervlogen verleden de dienst uitmaakt - de Code Napoléon. Waar de burgemeester van het stadje Kelmis de baas is, en er één koddebeier de wet moet uitvoeren. Geen wapen heeft hij, nauwelijks bevoegdheden. Over het algemeen betekent het leven en wonen in zo’n gebied:
hard werken in een zeer ongezonde zinkmijn
profiteren van de illegaliteit: drank stoken en smokkelen, illegaal gokken, veel vrouwen van lichte zeden.

De hebberigheid en afgunst van de naburige staten, eerst Nederland, later het afgescheiden België, en anderzijds Pruisen, die na de nieuwe vaststelling van de landsgrenzen in Europa na het Congres van Wenen, het niet eens konden worden, zijn verantwoordelijk voor dit neutraal gebied Moresnet. Shame on them!

Zinkmijnen en illegaliteit waren de drijvende krachten in Moresnet.

De gebundelde artikelen in dit boek hebben alle een bepaald thema, bijvoorbeeld: zink, smokkelwaar, postzegels, Esperanto, verleidelijke vrouwen, rare snoeshanen, avonturiers, goklustigen, noem maar op.
Ik vond het verhaal te gefragmenteerd. Ik zou liever een meer samenhangende geschiedenis hebben gelezen. Maar ik begrijp dat de keuze voor thema’s geschikter is voor een groter publiek.

De ironische stijl van Dröge gaat mij ook een beetje tegenstaan, alsof je te veel zoetigheid achter elkaar eet.

Veel respect en bewondering heb ik voor Dröges research en voor de omstandigheid dat de geschiedenis van dit vreemde landje nu eens opgeschreven is.
3/5 (maar het is wel een dikke DRIE)