Niets voor mij (meer).

Ja zeg, dit was me wat. Helemaal over je hielen verliefde zijn bij het eerste boek, verdwaald raken in het tweede boek en pyromane trekjes krijgen van het derde. Het gebeurde mij. Dit klinkt als een verhaal uit Mijn geheim en hoewel het geen geheim is ben ik er toch van geschrokken, hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Toegegeven: ik vind nog steeds dat Douglas Adams ontzettend goede bewoordingen heeft. Maar hoe hij vervolgens zinnen aan elkaar lijmt snap ik geen jota van. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik nog geen alinea van dit boek begrepen heb. Wist niet wat er gebeurde, wie al die rare bijgekomen personages waren, wat er gezegd werd, wat de bedoeling was. Helemaal niets.

Ik loop morgen nog naar de Boekspot op Utrecht Centraal plak een sticker op de hele doos, zet hem in de kast, hol weg en ga er nooit meer aan denken. Klaar mee.