Zand; Langzaam, maar spannend.

In dit nieuwe boek, geschreven door de bekende schrijver Hugh Howey van de serie 'Silo', volg je Palmer en zijn familie in een wereld, die bijna vergaan is. Dit is een fantasie, of hoe ze het ook wel noemen 'Dystopian' boek, een boek over de echte wereld van nu, maar dan vele jaren later. In het boek, noemen ze onze wereld 'De Oude Wereld'. Overal ligt zand, het water is moeilijk te krijgen, en het enige wat er toe doet, is overleven.

In dit boek, volg je Palmer en zijn familie, levend in deze wereld waar niet veel mogelijk is. Ze wonen in een stad, genaamd Springston, met aan de rand Niemandsland. Dat is waar nooit iemand terugkeert. Je volgt Palmer en zijn familie op deze reis, allemaal verschillend met elk hun eigen verhaal, op zoek naar wie ze echt zijn, en wat ze echt willen. Palmer wil een manier vinden om zichzelf te kunnen bewijzen, en de enige optie daarvoor is Zand-duiken, de meest gevaarlijke sport in deze wereld. Om te overleven, hebben ze meer nodig dan alleen dapperheid en wilskracht.

Maar het overleven gaat niet gemakkelijk. Je moet overal geld voor betalen, voor het water, het eten, voor alles. Dat is normaal, maar hoe kan je geld verdienen in een wereld die alleen maar bestaat uit zand??
De mensen in deze 'Wereld van Zand' hebben een manier gevonden om nar beneden te gaan in het zand, het zandduiken. Zandduiken is in deze wereld heel belangrijk. Veel van de inkomsten komen van het zandduiken, alle spullen die ze in het zand vinden, de spullen van de oude wereld, zijn nogal wat geld waard. Dat is ook waarom je van jongs af-aan naar een zandduik school kan gaan, om het te leren.
Het enige wat ertoe doet in deze wereld, is het overleven. Het is heel mooi beschreven hoe iedereen in deze wereld met elkaar omgaat, en hoe ze dan ook juist individueel heel sterk zijn. Heel fascinerend.

Helaas heb ik ook wat minpunten van dit boek. Je volgt het verhaal vanuit meerdere perspectieven. Op het begin krijg je een stuk te lezen over Palmer, dat helaas te snel werd afgebroken door een ander perspectief. Hierdoor ging het voor mij wat langzamer, omdat ik op dat moment alleen maar over Palmer wou lezen. Ook kwamen de emoties bij mij niet binnen, natuurlijk spanning en alles, maar wanneer er wat erg gebeurde of iets verdrietigs, kreeg ik die emoties helaas niet. Ook hechtte ik mij niet echt aan de personen uit het boek, wat ik heel jammer vond.

Over het algemeen vond ik dit verhaal wel heel mooi en origineel bedacht, maar er waren dus helaas ook wat nadelen.