Lezersrecensie
Een boek over adoptie en eenzaamheid
13 november 2018
Ricus van de Coevering (1974) debuteerde in 2007 met deze psychologische roman en won de Academica Debutantenprijs (voorloper van de ANV Debutantenprijs).
Sneeuweieren gaat over een gezin van drie personen, moeder Olga, vader Harm en de uit Ghana geadopteerde zoon David. Het boek bestaat uit twee delen, in het eerste deel lezen we over het leven van Olga, Harm en David en blikken we af en toe terug, daarbij wordt de spanning langzaam opgebouwd en krijgt het zijn climax halverwege het boek, deze climax is waar het boek om draait. In het tweede deel lees je meer terugblikken van één persoon na een tijdssprong van circa zes maanden, toch speelt het gehele boek zich in beide delen in een zeer kort tijdsbestek af, alles vindt plaats in een paar dagen tijd.
Harm heeft een kippenschuur met duizenden kippen en verdient daar zijn geld mee, Olga was voorheen zijn dienstmeid en trouwde uiteindelijk met hem. Na het verlies van hun dochtertje waarna Olga niet opnieuw zwanger kan worden, besluiten ze tot adoptie over te gaan: hun zoon David.
De volgende quote op pagina 49 somt Harm op in een notendop (werk, werk, werk)
Het was altijd vijfentwintig graden in de (kippen)schuur, net als in de ren. Zeven eieren rolden achter elkaar de tafel op. Alsof zijn vingers zuignappen waren, legde Harm ze in één beweging in de doos naast hem. Helaas leverden eieren tegenwoordig steeds minder op.
Op pagina 85, de verhouding tussen vader en zoon: David wil een gevangen mot vrijlaten in het moeras maar heeft huisarrest. Hij sluipt via zijn slaapkamerraam naar buiten en komt Harm tegen.
‘Wat ben je van plan?’
‘Meneer Agrius (de mot) vrijlaten’
‘Aha. En waar ga je ‘m vrijlaten?’
‘In het moeras’
Van Harm mocht alles, zolang het de bedrijfsvoering maar niet verstoorde.
Het viel mij op dat alles in Sneeuweieren heel klein en compact wordt gehouden, niet alleen het verhaal maar ook de gebeurtenissen, bijna alsof er niets bijzonders gebeurt behalve het echtelijke gemopper. Er zit enorm veel eenzaamheid in Sneeuweieren, Olga zingt bij een kerkkoor maar Harm en David komen zelden kijken en luisteren, Harm sluit zichzelf dagelijks op in de kippenschuur, ook daar komt zelden iemand kijken, hooguit David die gedwongen wordt om mee te werken en David heeft weinig (of geen?) vriendjes in de buurt wonen en trekt zich steeds vaker terug, of in zijn slaapkamer of in het moeras.
Lees verder op mijn blog: https://www.sandraleest.nl/recensie/recensie-sneeuweieren-van-rico-van-de-coevering/
Sneeuweieren gaat over een gezin van drie personen, moeder Olga, vader Harm en de uit Ghana geadopteerde zoon David. Het boek bestaat uit twee delen, in het eerste deel lezen we over het leven van Olga, Harm en David en blikken we af en toe terug, daarbij wordt de spanning langzaam opgebouwd en krijgt het zijn climax halverwege het boek, deze climax is waar het boek om draait. In het tweede deel lees je meer terugblikken van één persoon na een tijdssprong van circa zes maanden, toch speelt het gehele boek zich in beide delen in een zeer kort tijdsbestek af, alles vindt plaats in een paar dagen tijd.
Harm heeft een kippenschuur met duizenden kippen en verdient daar zijn geld mee, Olga was voorheen zijn dienstmeid en trouwde uiteindelijk met hem. Na het verlies van hun dochtertje waarna Olga niet opnieuw zwanger kan worden, besluiten ze tot adoptie over te gaan: hun zoon David.
De volgende quote op pagina 49 somt Harm op in een notendop (werk, werk, werk)
Het was altijd vijfentwintig graden in de (kippen)schuur, net als in de ren. Zeven eieren rolden achter elkaar de tafel op. Alsof zijn vingers zuignappen waren, legde Harm ze in één beweging in de doos naast hem. Helaas leverden eieren tegenwoordig steeds minder op.
Op pagina 85, de verhouding tussen vader en zoon: David wil een gevangen mot vrijlaten in het moeras maar heeft huisarrest. Hij sluipt via zijn slaapkamerraam naar buiten en komt Harm tegen.
‘Wat ben je van plan?’
‘Meneer Agrius (de mot) vrijlaten’
‘Aha. En waar ga je ‘m vrijlaten?’
‘In het moeras’
Van Harm mocht alles, zolang het de bedrijfsvoering maar niet verstoorde.
Het viel mij op dat alles in Sneeuweieren heel klein en compact wordt gehouden, niet alleen het verhaal maar ook de gebeurtenissen, bijna alsof er niets bijzonders gebeurt behalve het echtelijke gemopper. Er zit enorm veel eenzaamheid in Sneeuweieren, Olga zingt bij een kerkkoor maar Harm en David komen zelden kijken en luisteren, Harm sluit zichzelf dagelijks op in de kippenschuur, ook daar komt zelden iemand kijken, hooguit David die gedwongen wordt om mee te werken en David heeft weinig (of geen?) vriendjes in de buurt wonen en trekt zich steeds vaker terug, of in zijn slaapkamer of in het moeras.
Lees verder op mijn blog: https://www.sandraleest.nl/recensie/recensie-sneeuweieren-van-rico-van-de-coevering/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
