knap debuut met heerlijk taalgebruik

Wat zou je zeggen als je jouw laatste woorden aan iemand kon kiezen? Wat zou je zeggen als je een hekel hebt aan die persoon, en vooral als die niets zou kunnen terug zeggen? Zou je je uit goed fatsoen inhouden, of gebruik je die laatste momenten om alle frustraties eruit te gooien? Zou die keuze iets uitmaken voor je verdere leven of voor je eigenwaarde?

Hoewel er een zekere spanning in het verhaal aanwezig is, zou ik het geen spannend boek noemen. De eerste hoofdstukken was ik in de eerste plaats nieuwsgierig of Albert al dan niet uit de coma zou komen en zo ja, hoe hij op de aantijgingen zou reageren. Naarmate het boek vorderde, werd dit minder van belang en waren het vooral de levens en gedachten van Joost en Machteld die me wisten te boeien. Dit is vooral te danken aan de slim bedachte opbouw. Het boek is opgedeeld in duidelijk afgebakende dagen, die verder onderverdeeld zijn in gespreksblokken waarbij Joost en Machteld afwisselend tegen Albert praten, aangevuld met korte dialogen tussen beide bezoekers. Deze structuur geeft de lezer ondanks de vele flashbacks een goede houvast. Ik wist voortdurend waar ik in het verhaal gebleven was en verloor de rode draad nooit uit het oog.

Hoor je me is een vlot leesbare roman die pijnlijke thema’s op een ironische maar niet ongevoelige manier aansnijdt. Voor liefhebbers van Koch en Grunberg.

Mijn volledige recensie lees je op mijn blog: https://www.hebban.nl/spot/smakelijk-lezen/nieuws/hoor-je-me-rob-kamphues