Een boek vol levenslessen

Het boekenschip van Parijs is het vervolg op De boekenapotheek aan de Seine en neemt lezers opnieuw mee op een literaire reis met Jean Perdu. Dit keer draait het niet zozeer om zijn liefdesleven, maar om zijn missie om lezers het perfecte boek te bezorgen. Hoewel deze koerswijziging niet door iedereen enthousiast zal worden onthaald, geeft Nina George door het verhaal heen tips om hiermee om te gaan.

Jean Perdu woont al een aantal jaren samen met zijn geliefde Catherine in de Provence, wanneer hij de roep van zijn boekenschip opnieuw voelt. Samen met jeugdauteur Max, zijn metgezel op de eerdere tocht, besluit hij terug te varen naar de hoofdstad. De aanloop naar die beslissing wordt omslachtig beschreven, waarbij George' kenmerkende poëtische schrijfstijl soms overslaat in bombastische omschrijvingen en lange zinnen.

Het verhaal kabbelt voort in het tempo van de personages, die de tijd nemen om onderweg lezers aan de juiste boeken te helpen. Perdu werkt ondertussen aan een encyclopedie waarin hij zijn kennis probeert door te geven. De werking van de boekenapotheek wordt voldoende uitgelegd voor nieuwe lezers, maar om Perdu's mijmeringen en levenslessen beter te begrijpen is het aan te raden eerst De boekenapotheek aan de Seine te lezen. De zelfverzonnen woorden die de encyclopedie ordenen worden overtuigend vertaald door Liet Kombrink. Lemma's als veranderduizeling, mogelijkheidszin en kalenderblues voegen een speels element toe. De integratie van deze encyclopedie in elk hoofdstuk lijkt echter geforceerd en doorbreekt regelmatig de plotlijn en het leesritme.

Tijdens hun reis komen Perdu en Max allerlei kleurrijke figuren tegen, waardoor verhalen ontstaan die zowel ontroerend als grappig zijn. De nieuwe personages maken het geheel levendiger, al blijven ze enigszins oppervlakkig. Dat de lezer meer te weten komt over Perdu's verleden draagt wel bij aan zijn karakterontwikkeling, waardoor hij als personage groeit. De beschrijvingen van zijn leven op de boekenboot zijn zo bevlogen dat het een plek wordt die veel lezers zullen omarmen.

Deze roman draait niet alleen om boeken, maar ook om het lezen en het leesproces. George gaat in op de verschillende types lezers, hun valkuilen en passies. Het is knap dat ze dit doet zonder te oordelen; alles mag en alles kan, zolang er maar gelezen wordt. De auteur duikt hier echter zo diep in dat haar eigen personages op de achtergrond raken. Zo gaat het pagina's lang over redenen waarom mensen niet lezen. Op zich is dat niet oninteressant, maar het voegt weinig toe aan het verhaal en geeft geen diepgang aan de personages.

Nina George benadrukt herhaaldelijk dat lezen een persoonlijke klik met het boek moet opleveren. Geen klik? Prima, leg dat boek dan gerust aan de kant. Voor lezers die op zoek zijn naar een plotgedreven roman met zorgvuldig uitgewerkte personages, kan Het boekenschip van Parijs minder aantrekkelijk zijn. Maar geen nood, de lezer kan dus zonder schuldgevoel op elk moment van boord gaan. Voor literatuurfanaten die houden van traag lezen, zou Jean Perdu wel de juiste schipper kunnen zijn.

Wil jij ook meer en leuker lezen? Lees dan dit boek voor de Hebban Reading Challenge van 2024!

Vink er bijvoorbeeld de volgende checklistcategorieën mee af: 'Lees een licht boek' en 'Lees een sloom boek'. Meedoen kan via Hebban.nl/challenge.