Klassieke Boy meets Girl maar met een klein kantje..

A Very Large Expanse of Sea is een moeilijk boek om te beoordelen. Enerzijds door het onderwerp. Racisme en discriminatie, zo een boeken krijgen al snel het label “erg belangrijk”, “eyeopener”, absoluut te lezen. Het wordt dan al meteen een pak moeilijker om als lezer toe te geven dat je behoorlijk met het boek worstelde.

Maar eerlijk is eerlijk… ik worstelde enorm met A Very Large Expanse of Sea. Er zijn heel wat positieve reviews voor dit boek in omloop en tot op een bepaalde hoogte volg ik deze reviews ook. Het is natuurlijk een Own Voices verhaal dat op een heel persoonlijk niveau werd geschreven. Zelfs deels gebaseerd op de eigen ervaringen van Tahereh tijdens haar tienerjaren. Maar ik denk dat ik er eigenlijk meer van had verwacht.

Ik hoopte een boek te lezen dat echt een licht wist te schijnen op het racisme en de rassenhaat die Amerika na 9/11 in de ban hield. En die momenten zijn zeker te vinden in het verhaal, maar slechts sporadisch en zeer oppervlakkig. Vanaf het ogenblik dat het verhaal een beetje diepgang lijkt te krijgen, wordt de focus verlegt naar triviale tienerproblemen.

Zo voelde het verhaal voor mij persoonlijk ook wel aan. Als de zoveelste standaard YA contemporary, waar een beetje een extra dimensie aan werd gegeven door als “bij”onderwerp racisme te nemen. Het is bijna onmogelijk dit verhaal te lezen en niet te denken aan The Hate You Give. Een boek dat wel een diepere meerwaarde heeft en voor mijn verplicht leesvoer zou moeten worden in het middelbaar onderwijs. Dat kan ik jammer genoeg niet zeggen van dit met momenten zeemzoete boy meets girl verhaal.

Het hele verhaal voelde voor mij ook een beetje te veel aan als een aanschakelijking van trope die we reeds in andere YA films en boeken hebben gezien. De eclectische kledingstijl van Shirin, die ze koopt in tweedehandswinkeltjes. De talentenschool op school waar het gepeste meisje zich ontpopt tot een ster. De scene waarin de mannelijke hoofdrol net op het juiste moment met zijn auto komt aangeraden.

Ik geef ook grif toe dat ik het moeilijk had met hoofdpersonage Shirin. Ik begreep tot op zekere hoogte dat ze een muur rond zich had opgetrokken door al de haat en pesterijen. Maar ik vond haar met momenten ook gewoon een ontzettend onaangename dame. Erg moeilijk om een band en sympathie op te wekken voor een personage waar de klik mee ontbreekt.

Voor mij jammer genoeg een ontzettende teleurstelling. Maar gelukkig ben ik maar een persoon en regent het lovende reviews.