Pareltje: zo vader, zo zoon

Dooling County wordt getroffen door een mysterieus, ongekend virus. Het liet zich voor het eerst waarnemen in Australië, waardoor het in de volksmond gekend is als de Australische griep, of meer romantisch als de ‘Auroragriep’. Vrouwen worden er in een cocon gewikkeld wanneer ze in slaap vallen die op een bizarre manier uit hun neus en mond lijkt te komen. Maar waar in het sprookjesverhaal de Schone Slaapster uit haar eeuwige slaap kan gered worden door haar wakker te kussen, wordt het nu ten stelligste afgeraden om de cocons te verbreken. Wanneer je de getroffen vrouwen wil bevrijden uit deze wildernis aan draden, worden ze extreem agressief en moordlustig. De vrouwengevangenis van Dooling bereidt zich voor op het ergste. Grenzen worden overschreden en protocollen overboord gegooid om wakker te kunnen blijven, want in tijden van crisis is het de sterkste die overleeft. Plots wordt er een vrouw ontdekt die kan gaan slapen zonder dat er cocon verschijnt en bovendien weer wakker kan worden! Wat is haar geheim? Zit zij achter deze mysterieuze slaapziekte? En kan de situatie nog worden ongedaan gemaakt?

Laat je niet ontmoedigen door het aantal pagina's en de waslijst aan personages wanneer je het boek openslaat. King weet als geen ander de personages uit te werken en hun verhaallijnen aan elkaar te koppelen zodat het overzicht behouden blijft.

Het mysterie over wat er met de vrouwen gebeurt eens ze in slaap zijn gevallen, houdt je lang in spanning. De gevoelens van angst en paniek zijn sterk aanwezig. Het is een leuke ontdekking wanneer je plots beseft dat je in gedachten de vrouwen aanmoedigt die wakker proberen te blijven. Dit verhaal doet je nadenken over een wereld zonder vrouwen, of een wereld zonder mannen. De voor- en nadelen komen aan bod. Of het boek uiteindelijk een happy end heeft, kan ieder voor zichzelf uitmaken. Het hangt er van af in wat voor wereld je zelf wil leven.

De meesterverteller heeft weer een pracht van een verhaal neergeschreven. Ik kan alleen maar toejuichen dat ook zijn zoon Owen dit talent heeft geërfd.

Om af te sluiten een passende quote uit het boek, die de nagel op de kop slaat:
“Wanneer waren vrouwen géén raadsel geweest voor mannen? Zij waren de magie waar mannen van droomden, en soms waren die dromen nachtmerries.” – p. 797