(Speur)neusje van de zalm

In ‘de Hoofdrol’ maak je aan de hand van een bundeling van e-mails en brieven kennis met de Fairway Players-toneelgroep, dit door het oog van de speurneuzen Femi en Charlotte. Eén van de leden van de toneelgroep werd vermoord, maar de verkeerde persoon lijkt hiervoor op te draaien. Het is aan Femi Charlotte om alle voorhanden zijnde correspondentie uit te pluizen en op zoek te gaan naar waar de echte moordenaar zich verraadt.

Wie er vermoord wordt, wordt pas later in het verhaal duidelijk. Hierdoor zit je als lezer niet enkel te speuren naar de dader, maar ook naar het potentiële slachtoffer. Centraal staat de geldinzameling voor experimentele medicijnen voor de terminaal zieke Poppy, kleindochter van de voorzitter Martin Hayward. Deze geldinzameling doet heel wat vragen rijzen. Zo zorgen onduidelijke en vage communicatie voor heel wat vragen over het ingezamelde bedrag en over de bestemming van het geld. Een bron voor misverstanden, ongeloofwaardigheid en bijgevolg ook voor motieven voor moord.

Het is een unieke ervaring dat het karakter van de personages gevormd wordt door de manier waarop ze communiceren met elkaar. Iedereen heeft echt een eigen stem en kleur. Het is al snel duidelijk wie het meest gestructureerd is binnen de toneelgroep en van aanpakken weet, wie niet geliefd is, etc. Maar wie is in staat tot moord? Van sommige personages is helemaal geen correspondentie voorhanden en ben je dus afhankelijk van wat anderen over hen schrijven, wat toch voor dat tikkeltje mysterie blijft zorgen. De soms ongepaste of vermakelijke e-mails die aan bod komen, zorgen dan weer voor een vleugje humor. De heerlijke sociale interactie in combinatie met talrijke verdachte gebeurtenissen zorgen er voor dat je dit boek niet zomaar weg kan leggen.

Janice Hallett schreef met De Hoofdrol een unieke, moderne whodunnit, die de lezer in de centrale rol als speurneus plaatst. Er is geen alwetende verteller die de plot reeds meedeelt, waardoor de spanning (of eerder nieuwsgierigheid) hoog blijft. Wie een nagelbijtende thriller verwacht, is hier aan het verkeerde adres. Het gaat hier eerder om een sterk staaltje psychologisch puzzelwerk. Dat Femi en Charlotte geen doorwinterde rechercheurs zijn, maar leken zoals wij, maakt dit boek een laagdrempelige en aangename thriller. Doordat zij tussen het doorspitten van het e-mailverkeer door regelmatig met elkaar overleggen via whatsapp, krijg je als lezer ineens mooie samenvattingen mee.

Wat mij betreft, een heerlijke leeservaring en een unieke beleving als lezer.