Parel van 2018

Het gruwelijk verminkte en misbruikte lichaam van de elfjarige Frank Peterson wordt teruggevonden in het park. DNA, vingerafdrukken en ooggetuigen wijzen allen in de richting van eenzelfde dader: de sympathieke, populaire coach Terry Maitland van het plaatselijke honkbalteam, aka 'coach ‘T’'. Geschokt door het bewijsmateriaal besluit rechercheur Ralph Anderson om tot een ophefmakende arrestatie over te gaan tijdens grote honkbalmatch met een grootschalig publiek als getuige. De reputatie van coach T krijgt hierdoor een flinke deuk. Hij schreeuwt zijn onschuld uit. Wanneer er bewijsmateriaal opduikt dat hem een onmogelijk maar waterdicht alibi biedt, staat het politieteam van Flint City voor een raadsel, want een dader kan toch niet op twee plaatsen tegelijk zijn? Of wel?

De opbouw van het boek zorgt voor de nodige spanning. Er wordt van start gegaan met de arrestatie van coach T, afgewisseld met de ooggetuigenverslagen en een gedetailleerd autopsie-verslag. Hierdoor vorm je als lezer meteen je oordeel over coach T. Wanneer later het bewijsmateriaal opduikt dat hij ten tijde van de moord op een lezing van Harlan Coben aanwezig was buiten de stad, staat niet alleen het politieteam maar ook de lezer voor een raadsel. Je wil gewoon weten wat hier aan de hand is en hoe Stephen King dit zal verklaren.

Wat begint als een spannend romannetje draait al snel uit op een mythisch horrorverhaal over een oude Mexicaanse legende: de buitenstaander. Zoals we van hem gewoon zijn, neemt hij zijn tijd om het verhaal uit de doeken te doen. De buitenstaander telt maar liefst 588 pagina’s en bevat weer een rijkelijk aantal personages, waarbij er zelfs eentje van onder het stof is gehaald voor de fans. Een Stephen King-liefhebber weet deze manier van vertellen wel te appreciëren, voor de kritische lezers kan het wat langdradig overkomen. Ideale lectuur voor wie zin heeft in een flinke dosis mysterie, spanning, horror en fantasy.

King heeft weer een sterk verhaal op papier gezet met ludieke verwijzingen naar zijn eigen materiaal (p. 302: “Ik heb Paths of Glory al minstens twaalf keer gezien. Het is een van Mr. Kubricks mooiste films. Veel beter dan The Shining en Barry Lyndon, als u het mij vraagt, maar hij was natuurlijk ook veel jonger toen hij hem maakte.”). Ook collega-schrijvers Harlan Coben en Agatha Christie krijgen de nodige eervolle vermeldingen in dit verhaal. Stephen King toont opnieuw waarom hij zijn bijnaam ‘The King of Nightmares’ waardig is. De buitenstaander is mijn voorlopige favoriet van 2018!