Mist wat spanning

Zomaar op klaarlichte dag valt er een meisje uit een rijdend busje. Ze is in slechte conditie en weet nog net de woorden “help haar” te zeggen tegen de achteroprijdende chauffeur. Inspecteur Gina Harte wordt op de zaak gezet. Wanneer even later het lichaam van een jong meisje in een ondiep graf wordt gevonden, blijken er al snel opvallende gelijkenissen tussen de beide meisjes te zijn. Gina zet alles op alles om na te gaan of de zaken gelinkt zijn aan elkaar en op zoek te gaan naar het mysterieuze derde slachtoffer waar het meisje uit het busje naar verwees.

Als lezer had ik van dit derde deel uit de serie rond Gina Harte meer verwacht. Zo maken de hoofdpersonages geen psychologische ontwikkeling door. Gina blijft bijvoorbeeld vasthangen in haar herinneringen aan haar verleden als slachtoffer van fysiek en emotioneel partnergeweld. De vele herhalingen zijn in elk deel gelijklopend, waardoor je als lezer niet geboeid blijft. De toegankelijke, vlotte en beschrijvende schrijfstijl kan heel wat lezers bekoren, maar om haar fans tevreden te houden zou er in de komende delen beter meer aandacht naar persoonlijke ontwikkeling gaan.

Ook de opzet van de serie is weinig origineel, er zijn al verscheidene politiethrillers met een rechercheur die gebukt gaat onder zijn/haar persoonlijke bagage in omloop. Carla Kovach probeert er wel haar eigen stempel op te drukken door steeds te kiezen voor het thema van onderdrukte vrouwen, in welke vorm dan ook. Dit weerkerende thema zorgt (nog) niet voor verveling, al moet ze wel opletten dat haar thrillers niet te voorspelbaar gaan worden. Het verhaal werd knap uitgewerkt: verhaallijnen die op het eerste zicht los staan van elkaar worden gaandeweg meer met elkaar in verband gebracht, waardoor het geheel een mooie puzzel vormt. Toch mist dit derde deel de spanning die we in het tweede deel wel zagen. Hopelijk herpakt Kovach zich in het vierde deel dat dit jaar zal verschijnen.