Briljant

Alice Feeney zorgt meteen voor een knallende intro:
“Mijn naam is Amber Reynolds. Er zijn drie dingen die je over me moet weten:
1. Ik lig in coma
2. Mijn man houdt niet meer van me
3. Soms lieg ik”
Hiermee is de toon gezet voor een sterke thriller. Amber wordt wakker nadat ze in coma is beland, maar niemand merkt dat ze wakker is. Ze heeft het zogenaamde locked-insyndroom en kan zich niet herinneren hoe ze in deze situatie is beland.

De verhaallijn maakt sprongen tussen tweede kerstdag (het moment waarop ze in het ziekenhuis ligt) en de week voordien. Door de terugblikken leren we Amber beter kennen: ze is een uitgeblust persoon die zich liever op de achtergrond bevindt. Ze is niet met haar uiterlijk bezig, wat ook niet nodig is omdat ze voor de radio werkt en niet langer voor televisie. Maar op haar werk verloopt niet alles naar wens: “Veel mensen zouden denken dat ik een droombaan heb, maar een nachtmerrie is ook een droom (p14)”. Ze is de assistente van de bekende radiostem Madeline van het programma Coffee Morning, maar het botert niet tussen de twee, met een dreigend ontslag voor Amber als gevolg. Ook de liefde tussen haar en haar man is sterk verminderd en er zijn vaak spanningen aanwezig: “Er daalt een deken van stilte neer over ons gesprek, die de woorden smoort die we altijd denken maar nooit uitspreken: Radio killed his TV star (p46)”. Hij is neerbuigend over haar en lijkt meer om te gaan met haar zus, waarmee ze dag en nacht verschilt. Daarnaast heeft ze ook een dwangneurose, die erger wordt naarmate ze meer gefrustreerd is.

De beschrijvende schrijfstijl van Alice Feeney is vlot en de gekozen beeldspraak is vaak origineel, bijvoorbeeld op p52: “Ik hoor dat het plenst, het is alsof honderdduizend vingernageltjes meedogenloos tegen het raam tikken om me uit deze bodemloze slaap te ontwaken. En ik stel me voor dat al die woedende regendruppels, als het ze niet lukt de betovering te verbreken, in tranen veranderen en huilend langs het glas glijden.” Hierdoor is het niet moeilijk om je in de situaties in te leven en wordt de benauwdheid van het locked-ingevoel zeer duidelijk.

Het hoofdpersonage Amber is sterk uitgewerkt. Ze speelt verschillende rolletjes: “Ik herinner mezelf eraan dat dat mijn sterkste kant is: me aanpassen aan de mensen om me heen. Ik kan ‘Amber de vriendin’ doen, of ‘Amber de echtgenote’, maar nu is het tijd voor ‘Amber van Coffee Morning’. (p14)”.

Alice Feeney is een schrijfster om in de gaten te houden. Zij heeft het begrip 'plottwist' goed begrepen. Niet alleen de personages worden door alle leugens bedot, ook als lezer wordt je zonder dat je het doorhebt op het verkeerde spoor gezet. Briljant debuut!