Winters sprookje

Ik heb met veel plezier Spinning Silver gelezen.
Al bij het begin voelt het hoofdpersonage Myriem levend. Het is niet een typische heldin. Hoewel ze dingen doet die je als zelfzuchtig kan zien, begrijp je haar redenen en maakt het haar menselijk.
Ineens is er tijdens het lezen verwarring, zomaar opeens kloppen de reacties niet en is de toon net iets anders.
Een tweede personage doet zijn intrede. Naar aanleiding van de gebeurtenissen in het eerste hoofdstuk krijg je door de gevoelens van Miryem de verwachting dat Wanda (het tweede personage)een grondige hekel zou hebben aan Miryem. Heel verrassend om dan te lezen dat Wanda juist dankbaar is. Dit maakte het verhaal realistisch.

Al snel ben je gewend aan de overgangen tussen de personages en merk je de meerwaarde van al die perspectieven. uiteindelijk wordt het verhaal vanuit 6 personages verteld.
Heel knap is dat je aan de toon van de zinnen herkent wiens perspectief er gebruikt word.
De fantastische elementen voelen natuurlijk aan en geven het verhaal een echt sprookjes gevoel. Het verhaal wordt in een rustig tempo verteld, sommige gebeurtenissen zelfs uit meerdere oogpunten waardoor je heerlijk in het verhaal wordt getrokken.
Kortom een heerlijk winters sprookje om in weg te dromen.