Meeslepend en indrukwekkend

De onderwaterzwemmer is mijn eerste kennismaking met het werk van Thomése en ik mocht het lezen van uitgeverij Atlas.
Tin (Martin) neemt je mee op zijn tocht door zijn moeizame leven. In de laatste maanden van de oorlog mag Tin met zijn vader mee naar een reeds bevrijd gebied. ’s Nachts steken ze de rivier over, zwemmend tegen de stroom in. Zijn vader wordt meegesleurd door de rivier en wordt nooit meer teruggevonden.
Deze traumatische ervaring draagt Tin zijn hele leven met zich mee. Jaren later gebeurt er in Charleville in Afrika weer een afschuwelijk ongeluk. Verteerd door schuld en verlies moet Tin zien met zichzelf in het reine te komen.
Thomése schildert de woorden op het papier, dan weer lieflijk, dan weer rauw en soms ook met een vleugje humor. Telkens is daar toch die ondertoon van zwaarte, van beklemming. Het gevoel van onmacht en verdriet voelt als een loden jas om je schouders. Tin pijnigt zichzelf met de vraag of hij alles er aan gedaan heeft om de dingen tot een goed einde te brengen of zijn de dingen gebeurd omdat dit nu eenmaal gebeurt? Het verhaal heeft mij toch geraakt, niet in de laatste plaats door de schrijfstijl van Thomése. Je voelt je toeschouwer bij het meeslepende verhaal, ik voelde haast de pijn, de onmacht en het verdriet terwijl het onvermijdelijke gebeurt. Als je zo kunt schrijven en je lezers weet te boeien vind ik indrukwekkend.
Niettemin een zeer inlevend verhaal over verlies, pijn, de schuld krijgen en uiteindelijk in het reine komen met het leven en vooral zichzelf.