Onder de poëzie schuilt een hartverscheurende wereld

“Eens zijn we gemaakt, mijn tweelingzus en ik. Of liever gezegd, Perle is gemaakt. Ik ben van haar afgesplitst. Zij vormde zichzelf in de baarmoeder, ik volgde haar voorbeeld.”
Zo begint het boek Mischling van Affinity Konar.
Een hartverscheurend triest maar ook een hoopvol boek over de verschrikkingen van de medische experimenten die Mengele heeft uitgevoerd in 'de Zoo' in Auschwitz.

Perle en Stacha zijn twaalf jaar oud als ze samen met hun moeder en grootvader, zeide, aankomen in Auschwitz. Hun tocht heeft vier lange dagen en nachten geduurd.
In het kamp vallen ze op door hun tweeling zijn, 'Zwillinge'. Mengele is bijzonder geïnteresseerd in de genetica van meerlingen. Daarbij zijn ze ook nog eens blond en hebben ze bruine ogen, ze zijn Mischling. De meisjes voelen aan dat hun toekomst er niet goed uitziet.

“Je moest hier plannen smeden om te overleven, dat had ik al wel begrepen. Ik besefte dat Stacha en ik de verantwoordelijkheden goed moesten verdelen. We hadden nooit anders gedaan en daarom duurde het niet lang voordat we de taken hadden verdeeld in de vroege ochtendschemering van de volgende dag.
Stacha zou het grappige, de toekomst en het kwade op zich nemen. Ik nam het verdrietige, het verleden en het goede.”

Affinity Konar heeft een zeer bijzondere schrijfstijl. Het boek is poëtisch, vol met proza en metaforen. Maar vergis je niet want onder deze schijnbaar laag witte poeder gaat een angstaanjagende zwarte wereld schuil. Dat wat niet wordt gezegd komt misschien wel als een boemerang binnen.
Geen leuk boek, ook geen boek wat je even tussendoor leest. Maar het is wel mooi in de zin van mooi geschreven. Een boek wat gewoon gelezen moet worden.

Vanuit het perspectief van Perle en Stacha worden we het verhaal in gezogen. Op haast sprookjesachtige wijze wordt het verhaal verteld. De meisjes hebben een eigen manier ontwikkeld om te kunnen overleven, ze hebben hun zelfverzonnen taal en vluchten weg in een magische wereld. Tijdens een concert verdwijnt Perle en Stacha blijft ontredderd achter. Het gemis van haar tweelingzus is hartverscheurend beschreven, je voelt de pijn van het verlies. Ze vindt steun bij Felix die zijn tweelingbroer verloren is. De kinderen hebben een doel wat hun op de been houdt. Wraak op Mengele. Als de oorlog ten einde is mogen de overlevenden het kamp verlaten. Stacha en Felix ontsnappen aan de dodenmars en ondervinden nog veel ontberingen. Ook na de oorlog is het een kwestie van overleven. Ondanks alles gloort er hoop op een andere, betere toekomst.
Het is onvoorstelbaar wat er in deze tijd gebeurd is. Daarom is het goed dat er nog steeds over geschreven en gelezen wordt.