Uniek thema dat niet aan mijn verwachtingen voldoet

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; van deze roman had ik me veel voorgesteld. Heel veel. Het unieke thema sprak me meer dan aan, net als de lovende recensies die ik her en der las. Waarom dan toch slechts drie sterren?
Ten eerste, als er halve sterren gegeven mochten worden, had ik er 2 1/2 gegeven. Alleen vanwege de bijzondere insteek van het verhaal heb ik dit afgerond naar drie. Er had zoveel meer in dit verhaal gezeten dan eruit gehaald is, is mijn mening.

Ondanks de eerste persoonsvorm van beide hoofdpersonages Elsa en Thibault, voelde het verhaal voor mij nog steeds afstandelijk. De emoties en gevoelens bleven te veel aan de oppervlakte. Maar heel zelden (en dan ook nog heel kort) gingen deze echt de diepte in. Gezapige en vaak onnatuurlijk aanvoelende, zelfs geforceerde dialogen lieten het verhaal stagneren. Het veelvuldig gebruik van uitroeptekens stoorde me, net als het fenomeen 'het-boek-met-jezelf-als-hoofdpersoon' wat geregeld langskwam.
Er werd veel 'verteld' ipv getoond. Het taalgebruik was soms erg 'populair'.

Medisch gezien schortte er ook het een en ander aan. Een schoonmaakster die van een co-assistent een dossier in mag zien? Er bestaat nog zoiets als beroepsgeheim en de privacy van een patiënt. Om maar te zwijgen over het feit dat Thibaults aanwezigheid amper opgemerkt wordt door het (medisch) personeel.

In de medische termen bleef het verhaal vaag, maar ook in de uitleg daarvan. Of kwam dit door de vertaling die echt te wensen overliet? Een hartslagsonde? Werkelijk? Het woord bestaat niet eens. Of een behandelend arts die tegen de moeder van Elsa zegt 'Kijk, mevrouw, d'r is gewoon geen hoop meer.' 'D'r'? Wat is er gebeurd met het woord 'er'?
Ik snap best dat als je niet bekend bent met de medische wereld je 'Jip en Janneke-taal' moet gebruiken om het voor iedereen leesbaar te houden, maar houd je dan wel aan de feiten. Of laat het nalezen door iemand met genoeg verstand van zaken.
Wellicht is dat laatste wel gebeurd, maar is er in die vertaling wat misgegaan.

Het einde is abrupt en open. Het laat de weg vrij voor een vervolg of eigen invulling. Het liet mij met een ontevreden gevoel achter. Jammer.