Eerlijk en weergaloos uitgewerkt!

Korte inhoud:
Als René acht jaar is komt hij erachter dat hij niet Van den Bosch heet maar De Graaf. Dat moeder niet moeder is maar pleegmoeder, dat vader niet vader is maar pleegvader, vanaf dat moment verandert alles voor René. Als zijn pleegmoeder overlijdt, wordt hij gedropt in een weeshuis. Op zoek naar zijn identiteit probeert René zich staande te houden en komt hij in komische en absurde situaties terecht en dit terwijl hij als een jojo heen en weer gaat van weeshuis naar pleeggezin. Auteur Frans Stüger neemt je mee in het leven van de moedige René..

Wat vond ik ervan:
Vanaf bladzijde één had ik al door dat dit een rauw geschreven verhaal ging zijn, het is duidelijk vanaf de eerste zinnen, dit rauwe maakt dat het direct emotioneel echt wel binnenkwam. Geen citaten, langzinnen of poëtisch geschreven, maar recht uit het hart met een ruw kantje, terwijl ik las kreeg ik soms een dubbel gevoel een zekere triestheid maar ook bewondering naar René, de bastaard toe. Het verhaal zelf is niet in dagboekvorm geschreven maar toch vlot leesbaar, je volgt het leven van René en kijkt door zijn ogen op de wereld, humoristisch en aangenaam waren de uiterlijke beschrijvingen van de personages, grandioos! Even had ik het gevoel dat er op een moment te veel toevalligheden waren, misschien was dit wel de bedoeling van de auteur? Het einde sloeg bij me binnen als een bom, een einde dat eigenlijk intens triest is maar waar de levenscirkel wel rond is.
Ja, ik raad dit boek zeker aan en een verhaal dat zeker gaat aanslagen bij een breed publiek. Eerlijk en weergaloos uitgewerkt. Zonder twijfel 4 sterren waardig!