prachtig staaltje schrijfwerk

Pierre Jarawan (1985) debuteerde in 2017 met de roman "de zoon van de verhalenverteller", de auteur is de zoon van een Libanese vader en Duitse moeder. Dit merk je direct aan het verhaal dat zich toch een groot deel in Libanon afspeelt. De cover past echt bij het verhaal, een jongen die over Beiroet kijkt, toch op een dromerige manier. Wat je ook terugvindt in het verhaal.
* Samir wordt geboren in Duitsland als zoon van Libanese vluchtelingen. Toch wordt hij groot gebracht in een warm nest met de liefde van zijn moeder en de mooie verhalen van zijn vader en de buurman Hakim en zijn dochter Yasmin. Tot op de avond dat zijn vader niet meer thuis komt en met de noorderzon verdwijnt. Samir zijn verdere kinderjaren worden beïnvloedt door vragen, schuldgevoelens en gemis naar zijn vader en een oude foto verstopt in een houtenkistje.
Als jongvolwassen ruilt Samir het veilige Duitsland voor het verscheurde Beiroet, op zoek naar antwoorden, op zoek naar zijn vader.

pg 58

De wereld van de volwassenen was voor mij een groot raadsel en als het ging om het nemen van beslissingen, voelde ik me vaak als in een veel te groot gebouw met veel te veel gangen en deuren waarin ik de juiste moest kiezen.


Wat een staaltje schrijfwerk, emoties worden beschreven met prachtige woorden, vergelijkingen, citaten. Dit boek heeft toch een deur voor me geopend naar het verscheurde land Beiroet, de moment dat ik de woorden las voelde ik ook, de pijn, religie die toch oorzaak is van veel problemen en oorlog. Ik ben normaal geen lezer van politieke problematiek maar deze auteur heeft het op een wijze gedaan dat het niet saai of langdradig werd. Ik sloeg de laatste bladzijde dicht en de cirkel was rond en ik moest even bekomen.