Bijzonder hoofdpersonage, bijzonder verhaal

Venetië, 1815. Een oude hond wacht op zijn baas, al dagen. Hier, bij de kathedraal, moest hij op hem blijven wachten, had zijn baas gezegd. Maar het wachten duurt nu wel heel erg lang, zijn baas is verdwenen. De hond besluit zijn baas te gaan zoeken. Samen met de zwerfhond Sporco gaat hij op weg in de hoop zijn baas te vinden. Tijdens zijn zoektocht maakt hij samen met Sporco de nodige avonturen mee en veel plaatsen waar ze komen, zorgt voor herinneringen bij de hond. Mooie herinneringen maar ook minder mooie herinneringen.

Mijn naam is Morgen is een cultuurhistorische reis door Europa. We worden meegenomen op een reis die voert van het hof van Louis XIV tot Amsterdam in de Gouden Eeuw, van de Frost Fair in Londen tot het slagveld van Waterloo. Een reis door de geschiedenis van Europa. Een reis door oorlogen.

Het boek begint met de opsomming van jaartallen en belangrijke gebeurtenissen die daarbij horen. De proloog speelt zich af in Denemarken, jaartal 1602. Al snel komen we erachter dat er iets ongewoons is aan de oude hond en zijn baas. In het eerste hoofdstuk maken we kennis met de grootste vijand van de man, Vilder. Vilder heeft om de een of andere reden een hekel aan de man, maar het hoe of waarom wordt pas veel later verklaard. Maar dan is de man plots verdwenen. Hij heeft de hond gezegd te wachten, maar dat wachten duurt wel erg lang. Het liefst gaat de hond alleen naar hem op zoek maar de zwerfhond Sporco wil hem absoluut niet alleen laten gaan. Samen gaan ze op pad.

Tijdens hun reis door de geschiedenis maken ze veel oorlogen mee en voortdurend moeten ze op de vlucht. De beeldende schrijfstijl van de auteur laat de lezer alles intens meebeleven. Geschiedenis krijgt zo een andere belevenis en de lessen van vroeger op school staan plots weer op het netvlies. Historische figuren die een plekje hebben gekregen in dit boek. Mijn naam is Morgen wordt verteld vanuit het perspectief van de hond en juist daarom zijn de historische feiten minder taai om te lezen. De hond heeft misschien wel wat menselijke trekjes, maar overwegend wordt dit personage geloofwaardig neergezet. Geur is voor deze hond het meest belangrijk, net zoals het werkt in een normaal hondenleven. En de geur zal hem de weg naar zijn baas wijzen.

‘Ik was een hond die mensen kwijtraakte. De tijd ontnam me iedereen en alles waar ik van was gaan houden.’

Maar wat het meest naar bovenkomt met dit verhaal is de loyaliteit van de hond. Het allerbelangrijkst voor hem is zijn baas en hij zal net zolang zoeken totdat hij hem gevonden heeft. Hij heeft de tijd want, zoals blijkt, de hond heeft het eeuwig leven en dit geldt ook voor zijn baas. Maar dan leren we ook van de hond dat het eeuwig leven niet zaligmakend is. Het eeuwig leven lijkt misschien het summum, maar wat als je ondertussen (bijna) alles wat je lief hebt verliest en jij steeds alleen overblijft. Het eeuwig leven is oneindig en dat dit tot wanhoop kan leiden wordt wel duidelijk gemaakt met dit verhaal. Mijn naam is Morgen laat een indruk achter met als hoofdpersonage een hond die je nooit meer vergeet.