De verwachting is weer waar gemaakt, Feliers mag tevreden zijn.

Anja Feliers is de meest succesvolle vrouwelijke thrillerauteur van Vlaanderen. Tweemaal won ze de prijs voor De beste vrouwenthriller van het jaar. Haar thrillerreeksen met hoofdpersonages Kathleen Verlinden en Caro Westerhof zijn populair. Echo’s is het vierde boek in de reeks met Caro Westerhof.

In Echo’s draait het om Victoria en haar achtjarige dochter Billie en ook Caro beleeft weer het nodige. Billie zegt gesprekken te hebben met de overleden zus van Victoria. Alleen weet Victoria niet anders dan dat ze enig kind is. Ze probeert antwoorden te vinden bij haar ouders, maar daar komt ze niet verder. Via Billie komt ze in contact met Caro en besluit ze haar om hulp te vragen. Uiteraard wil Caro haar helpen, maar ondertussen heeft Caro confronterende ontmoetingen waarbij ze zich niet veilig voelt.

Wees voorzichtig

Denk na

Eén keer

Twee keer

Soms is er geen weg terug

Ook wil je dat zo graag

Een klein fragment waarvan er meerdere in Echo’s staan. Dit bovenstaande fragment voelt als onheil en geeft meteen al een beetje de toon van het verhaal neer. Ook de andere fragmenten roepen een gevoel op en geven soms een bepaalde situatie weer. Afwisselend zijn Caro en Victoria aan het woord, en de verhaallijn van Victoria wisselt zich af in het TOEN en NU. Er is sprake van een wisselend vertelperspectief. Bij de verhaallijn van Caro gaat men ook eerst een stukje naar het verleden. In het kort krijgt de lezer uitleg over wat er eerder is gebeurd. Zo zou dit boek eventueel losstaand gelezen kunnen worden, maar raadzaam is bij het eerste deel te beginnen om de personages echt goed te leren kennen en te begrijpen waar het onheil vandaan komt. Uit het verhaal van Caro wordt gelijk al duidelijk dat ze met iets bezig is wat niemand mag weten. Voornamelijk voor hun eigen bescherming. Het verhaal van Victoria bestaat eerst uit een soort van lange inleiding, waarin al een klein beetje een hint wordt gegeven. Eentje die best wel opvalt, maar toch ook een beetje ondergesneeuwd wordt door de rest van het verhaal.

Opvallend in Echo’s is het verschil van spanning in de verhaallijnen. In die van Caro zit een hoge spanningsboog, terwijl de spanning in de verhaallijn van Victoria matig is. Het verhaal van Victoria is wat kabbelend, doch onderhoudend genoeg, en bereikt pas aan het eind een wat grotere hoogte. Maar inmiddels is er al veel meer duidelijk en is de ontknoping geen grote verrassing meer. Wel die van Caro, die is afgrijselijk en gewoon niet voor te stellen. Een heftig einde dat dan ook weer meteen nieuwsgierig maakt. Een einde dat gevolgen zal hebben en vraagt om een zo spoedig mogelijk vervolg. De verwachting is weer waar gemaakt, Feliers mag tevreden zijn.

Echo’s heeft een fijne afwisseling tussen hoge spanning en gewoon een uiterst interessant verhaal. Het geheel is zo mooi in balans.