Lekker spannend maar soms ook wat verdrietig

Een stille droom is het vijfde deel in de serie De paardenfluisteraar, geschreven door Gina Mayer.

Zoë zit op het gerenommeerde ruiterinternaat Snowfields in het noordwesten van Canada. Sinds een jaar was daar een speciale klas die zich vooral richtte op Naturel Horsemanship. De paardenfluisteraars – zoals de leerlingen door de rest van de school werden genoemd – leerden met paarden te communiceren. Zonder druk, zonder hulpmiddelen en vooral zonder woorden. Voordat Zoë aan haar opleiding op Snowfields was begonnen, had ze met haar dwarsfluit in de grootste concertzalen ter wereld opgetreden. Ze was een internationale ster geweest, maar had dit allemaal zonder enige aarzeling opgegeven voor Shaman en Snowfields.

Het einde van het schooljaar naderde, nog zeven dagen tot de laatste schooldag. Zoë zal de acht weken zomervakantie bij haar ouders in Vancouver doorbrengen. Liever blijft Zoë gewoon op Snowfields, bij de zwarte hengst Shaman en haar klasgenoot Cyprian. Ze is al een tijdje heimelijk verliefd op Cyprian. Cyprian is op zoek naar zijn voormalig paard Eclipse, die door een wrede hockeytrainer gekocht blijkt te zijn. Natuurlijk wil Zoë maar al te graag helpen en meldt zich aan bij de trainer voor een opleiding tot jockey. Dit omdat ze dit als de enige mogelijkheid zit om stiekem bij de appaloosa Eclipse in de buurt te kunnen komen. Met de hoop dat dit paard te redden is…

‘Dag na dag stond hij alleen in zijn dichte box naar de houten wand te staren. Als hij zijn hoofd hief, zag hij de hemel, die afwisselend licht en donker werd. Maar misschien beeldde hij zich dat maar in.‘

Het lezen van de proloog geeft een wat verdrietig gevoel en er ontstaan vragen in het hoofd. Wat is er gebeurd en is dit paard nu echt zo vals? Dit maakt gelijk nieuwsgierig naar het hele verhaal, dat verteld wordt vanuit het perspectief van een alwetende verteller. Hoofdstukken met cursief gedrukte tekst verhalen vanuit het paard Eclipse, en die zijn soms best wel heftig en zielig. Tijdens het eerste begin van het verhaal wordt een korte uitleg gegeven over Zoë en haar grote talent. Dit maakt dat Een stille droom best losstaand te lezen is, maar het is veel leuker om bij het begin van de serie te beginnen. Vooral om de personages en hun bijbehorende karakters goed te leren kennen. Doordat Zoë eerder met haar talent veel geld heeft verdiend, zijn de mogelijkheden voor haar eindeloos. Bijvoorbeeld om te reizen zonder dat ze zich zorgen hoeft te maken over de kosten. In dit deel blijkt het erg handig te zijn vooral als ze Cyprian wil helpen.

‘Ze schreeuwden tegen hem, sloegen hem en trapten hem, maar hij werd toch steeds langzamer. Zijn kracht én wilskracht vloeiden langzaam uit hem weg.’

De auteur laat de personages mooi meegroeien met de tijd en het zijn niet alleen situaties met paarden waarmee ze te maken hebben. De thema’s vriendschap en geloven in jezelf komen in elk deel sterk naar voren en nu de personages ouder worden, wordt het thema verliefdheid aangestipt. Zo is Een stille droom niet alleen spannend, maar zijn er ook voor de doelgroep herkenbare situaties in het verhaal verweven. De serie is geschreven voor kinderen vanaf tien jaar, tieners dus en Mayer houdt duidelijk rekening met de ontwikkeling en het gevoelsleven van een tiener. Uiteraard zal degene die gek is van paarden deze serie het meest aanspreken. Er wordt vaak meer gesproken over paardenmeisjes, en daar Zoë het hoofdpersonage is, zou men verwachten dat deze serie echt voor meisjes is. Maar er zijn ook mannelijke bijpersonages met een grote rol zoals Cyprian, waar een (paarden)jongen zich mee kan identificeren. Dit samen met een spannend onderwerp en spannende fragmenten maakt het boek zeer geschikt voor een brede doelgroep. Naast dat het verhaal zich vlot laat lezen, is het ook nog interessant en leerzaam.

Een stille droom is wederom een fantastisch deel in de filmisch geschreven serie De paardenfluisteraar. Lekker spannend maar soms ook wat verdrietig.