Kippenvel

Terwijl Helene en haar vijf kinderen zich op een "normale" dag in 1943 gereed maken voor de dag, staat de SS voor de deur. Ze eisen dat Johann, de man van Helene, en de vijf kinderen met ze mee gaan omdat het zigeuners zijn. Helene is van Duitse afkomst en mag blijven waar ze is. Ze wil haar gezin niet in de steek laten en gezamenlijk stappen ze op de trein die ze naar Polen brengt. In de hel van Auschwitz blijkt haar afkomst echter voor enkele voorrechten te zorgen en ze stemt toe als dokter Mengele haar vraagt een school voor de zigeunerkinderen te openen.

Helene is een sterke vrouw en dit wordt al vroeg in het boek duidelijk. Doordat ze zich andermans leed erg aantrekt, maakt ze soms riskante keuzes waarbij ze niet aan haar eigen veiligheid denkt. Of dit moedig is of juist onbezonnen, is aan de lezer zelf om te bepalen. Duidelijk is dat haar afkomst haar meedere malen uit benarde situaties weet te redden.

"You and your family will live in barrack 27. I think you'll be able to care for other people's children better if you don't have to worry about your own. I've learned that you have five children, including one set of twins," Mengele said.

Mengele weet zijn stempel op het boek te drukken, wat een bijzondere prestatie is, omdat hij niet zozeer een grote rol vertolkt. De huiveringwekkende ideeën en praktijken van deze man zijn gewoon choquerend en hierdoor is hij flink aanwezig. Niet perse in het boek, maar wel in je gedachten. Weerzinwekkend gewoon!

In het voorwoord vertelt de auteur dat hij dat Auschwitz Lullaby het moeilijkste boek is dat hij in zijn carrière heeft geschreven, omdat hij bang was niet de ziel en zaligheid van Helene Hanneman weer te kunnen geven. Hoewel de ziel van Helen met haar is vergaan, komt het boek niets tekort en weet de auteur een indrukwekkend verhaal neer te zetten. Escobar probeert het verhaal enigszins positief ten eind te brengen door op het eind een paar feiten te veranderen zodat je als lezers nog enige hoop koestert. De realiteit vertelt ons daarentegen dat er niemand is ontsnapt en dat Helene en haar vijf kinderen in de gaskamer hun dood vonden. Aangrijpend en hartverscheurend.