Mooi!

[...] "Jij had de dood van je zusje kunnen voorkomen, terwijl ik heb bijgedragen aan de die van mijn moeder. Ik vraag me af wat erger is."

We kijken mee met Juliet, een jonge meid die haar moeder vier maanden geleden verloor. Haar moeder werd aangereden en de dader is doorgereden, dus onbekend. Juliet gaat bijna ten onder aan verdriet. Ze heeft weinig vrienden en met haar vader kan ze er niet over praten. Dus schrijft ze brieven aan haar moeder, die ze bij haar graf neerlegt. Op een dag is er op een brief wat teruggeschreven...

De schrijfstijl ik mooi en zorgt ervoor dat je door wilt lezen. Soms is het rauw en pijnlijk neergezet, maar nog steeds mooi. Het boek laat goed zien hoe pijnlijk vooroordelen kunnen zijn en dat je daarmee meer kunt doen dan je eigenlijk beseft, dat je verder moet kijken dan de roddels die je hoort, dan de eerste indruk die je van iemand krijgt.. En hoe belangrijk vrienden zijn in het leven! Stiekem wel een mustread voor iedereen.

"Je kiest je eigen pad."

Ik had het boek 5* gegeven, als het einde niet zo'n cliché was geweest. Die had ik namelijk op voorhand al voorspeld. Zonde, zonde! Alhoewel het het boek ook wel een mooi einde geeft. Maar toch, het blijft iets te standaard. Gelukkig is de rest van het boek wel gewoon mooi en meeslepend. Ik geef 4,5*.