Mooie reis

Darius Kellner is een kind van een Iraanse moeder en een Amerikaanse vader. Het gezin woont in Portland en Darius en zijn zusje worden Amerikaans opgevoed. Hij heeft echter de looks van een Iraniër. Hij worstelt met zijn identiteit en wordt op school gepest. Als het slecht gaat met zijn opa, gaat het gezin voor een paar weken naar Iran. Voor Darius is dit de eerste keer dat hij met het land en haar gewoontes bekend raakt. Zal het helpen zijn identiteit te vinden en in het reine te komen met zichzelf?

Adib Khorram weet zijn lezers zonder moeite de Iraanse cultuur en geschiedenis bij te brengen. De vele details geven mooi weer wat de onderlinge normen en waarden zijn, maar daar blijft het niet bij. Met regelmaat laat de auteur zijn personages een typisch Iraans gerecht eten en hij vertelt op een fijne manier wat het inhoudt. De informatieve feitjes worden nergens vervelend en weten juist interesse in het land op te wekken. De schrijfstijl is echter een dingetje apart. Dialogen zijn veelal 'popie-jopie' geschreven. In fases is het hilarisch en is het lastig een lach te verbergen, maar soms leest het ook erg vervelend en moeizaam. Deze schrijfstijl moet je maar net liggen eigenlijk.

Gelukkig belemmert de schrijfstijl het verhaal nauwelijks. De worstelingen van Darius zijn goed weergeven. De band met zijn vader is moeizaam en doordat Darius eigenlijk geen echte vrienden heeft, is de band met zijn zusje Laleh hetgeen wat het dichtst bij een vriendschap in de buurt komt. Hij houdt van haar, maar is in fases jaloers omdat het leven haar een stuk gemakkelijker lijkt af te gaan. Hij kampt het een depressie en heeft moeite zichzelf te uiten. Wanneer Darius Sohrab leert kennen, de buurjongen van zijn opa en oma in Iran, bloeit er een vriendschap tussen de twee jongens op. Het is prachtig om deze reis met de jongens mee te mogen maken. Niet alles in de vriendschap gaat over rozen, maar het helpt Darius bepaalde karaktereigenschappen in te zien en de loyaliteit tussen de twee springt echt van van de bladzijdes af. Langzaam maar zeker leert Darius de problemen over zichzelf onder ogen te komen.

Het boek bespreekt alledaagse problemen en hoewel dit ondertussen vaak voorkomt bij YA boeken, weet Adib Khorram zijn boek los te maken van de rest. De bijzondere setting en de typisch Iraanse gebruiken hebben hier zeer zeker aan meegeholpen.