Top!

Jeetje, wat een binnenkomer had dit boek! "Een menselijk lichaam begint vier minuten na overlijden te ontbinden. Het lichaam, ooit de verpakking van het leven, ondergaat zijn laatste metamorfose. Het begint zichzelf te verteren, en wordt daarna een roerloos feestmaal voor andere organismen. Eerst bacteriën, dan insecten. Vliegen. Eitjes worden gelegd en komen uit. De larven eten van de voedzame kweek en trekken daarna weg."

Sja... Een boek die op zo'n manier begint, heeft meteen mijn interesse te pakken. Het plot is jammer genoeg wat standaard te noemen, want alle aspecten die je in een thriller verwacht, komen ook netjes voorbij gedenderd en helaas was de moordenaar al vrij vroeg te voorspellen. Maar er is iets, iets dat dit boek echt fantastisch maakt. Waarschijnlijk zijn manier van schrijven, zijn manier om zeer gedetailleerd dingen te beschrijven zonder saai te worden maar er tegelijk een constante spanning in blijft houden. Zijn gedetailleerde uitleg over de fases van ongedierte, zonder over een toppunt heen te gaan en er toch ook zelfs een soort van humor in zet. De vaart blijft er goed in en zelfs het gevoel van eenheid en tevens ook wantrouwen van de mensen uit een plattelandsdorpje is goed voelbaar.

"Er bestaan zo'n honderdduizend verschillende soorten vliegen. Verschillende vormen, verschillende groottes, verschillende levenscycli. Vleesvliegen, zoals aasvliegen en groene vleesvliegen, zijn de bekendste soort en behoren tot de familie Calliphora. Ze planten zich voort op een rottend organisch materiaal. Op rottend voedsel, uitwerpselen en kadavers. Op bijna alles. De meeste mensen snappen niet wat voor nut deze dieren hebben. Ze brengen ziektes over, zijn irritant en het maakt ze niet uit of ze zich te goed doen aan verse poep of verfijnd voedsel, wat ze in beide gevallen doen door erop te braken. [...] Ze zijn verre van nutteloos, en op een hoger plan belangrijker dan de kolibrie of het hert die op een dag hun voedsel worden. En vanuit forensisch perspectief zijn vliegen niet alleen een onvermijdelijk kwaad, maar ook van onschatbare waarde.
Ik haat vliegen."

Gelukkig is het niet alleen maar forensische praat of praat over poep. Het komt zeker wel voor, maar dat komt omdat Dokter Hunt "de Grissom" in dit boek is. Ik vind het heerlijk om zulke informatie tot me te krijgen (ik vind de werking van het menselijk lichaam zó interessant, levend én dood. Na dierenarts stond lijkschouwer vroeger heeeel hoog op het lijstje wat ik zou willen worden als ik later groot was haha) en nog leuker vind ik het als het in een spannend verhaal verweven wordt. En dat is echt heel erg goed gedaan. Het voelde als een goede mix tussen de televisieseries Bones, CSI en Criminal Minds. Voor mij ging het nergens te ver, maar ik kan me goed voorstellen dat mensen met een zwakke maag dit boek skippen. Vogelman van Mo Hayder is peanuts vergeleken met dit boek.

Ik was er van overtuigd dat De Geur van Sterfelijkheid een standalone was, maar ik ben er achter gekomen dat er nog 3 vertaalde delen in deze reeks zijn. Oi oi oi, we zijn zo blij :-). 4,5*, dik verdiend. Hopelijk is het volgende boek qua voortgang ietsjes minder standaard, dan komen we absoluut op de 5* uit