Huis op kippenpoten

Sophie Anderson geeft ons een eigentijds verhaal wat gebaseerd is op de Slavische mythologie Baba Yaga en haar huis. Baba is de begeleidster van de doden. Ze woont in een huis wat kippenpoten heeft en eens in de zoveel tijd op zichzelf naar een andere plaats vertrekt, om daar een tijdelijk poort voor de doden te zijn. Haar opvolger is haar kleindochter Marinka, maar die worstelt nog flink met haar toekomstbeeld. Want het enige dat ze graag zou willen, is vrienden hebben...

In een sfeervolle setting word je als lezer meegenomen naar een sprookjesachtige wereld. Fantasie en realiteit liggen in het boek erg dicht bij elkaar en overlappen elkaar soms zelfs. Anderson blijft vrij dicht bij de originele mythe, maar ze verweeft er een geheel eigentijds verhaal doorheen dat geschikt is voor jong en oud en waarbij vriendschap een heel belangrijk element is. De personages zijn hartverwarmend en geven elk een wijze les mee, die toch niet overheersend zijn maar juist subtiel tussen de regels door te lezen.

De layout van het boek verdient ook nog een klein stukje tekst. Veel pagina's zijn voorzien van een mooie krabbel die bij het verhaal passen en om de zoveel hoofdstukken is er zelfs een afbeelding te vinden. Erg slim gedaan, want vooral voor kinderen lijkt het me best lastig om daadwerkelijk een huis op kippenpoten voor zich te kunnen zien en door de afbeeldingen is het gemakkelijk visualiseren.

Wát een leuk boek, aanrader!