Waar de maand november in Nederland de naam ‘Heel Nederland leest’ krijgt, wordt november voor de Belgen ‘De boekenmaand’. Een maand waar boeken, verhalen, workshops rond woorden centraal staan, een maand waar onze fysieke leesclub zich onderdompelt in een bad vol letters. Antwerpen leest en Erfgoedbibliotheek Antwerpen sloegen de handen in elkaar en organiseerden Slow reading in onze wondermooie Nottebohmzaal te Antwerpen (link).

Wat is nu eigenlijk slow reading?

Het concept is ontstaan in de studie van filosofie en literatuur, de vertaling zegt het zelf ‘trager lezen’. In onze snelle maatschappij, waar alles vlug, druk, veel moet zijn, komt slow reading als een geschenk. Tijdens slow reading maak je tijd voor een boek, je neemt een verhaal op en dit in een rustige omgeving. Even vertragen en de wereld stil laten staan, alle stress verdrijven door een mooi verhaal. Geen bespreking, geen druk, maar stilte….

Ik was misschien zelf wat sceptisch, hoe dichter woensdagavond kwam des te nieuwsgieriger ik werd. Wat ging slow reading met mij doen?

Daar gingen we –  de leesclubbers – door regen en wind, het betreden van de Nottebohmzaal kan je niet anders dan met een paar klanken zoals ‘ohhhh’, ‘wow’, verwondering heerst bij het zien van al dat pracht en praal. In deze historische bibliotheek wonen 150 000 oude boeken en het voelde als een eer om hier voor de eerste maal aan slow reading te doen. De rust daalde onmiddellijk over ons heen, het kraken van de vloer had iets ontspannend en het omslaan van een bladzijde geeft een soort verstilling. Je voelt dat je in je boek verdwaalt en stress glijdt van je af. Even een moment voor jou en je boek, als ik het dan al mijn eigen experiment mag noemen ‘concentratie wordt groter bij deze verstilling’ en ‘rust neem je mee in je verhaal’.

Na een uurtje namen we een thee en cake pauze, onze gesprekken en emoties vulden elkaar aan. Was het door de verstilling, geen koetjes of kalfjes, maar eerlijke en mooie gedachtewisselingen over gevoelens en maatschappij.

Terug naar de wondermooie – hier spreekt de Antwerpse chauvinist in mij – Nottebohmzaal, gauw geraak je terug in dezelfde leesflow en geniet je van je verhaal. Je kan wel zeggen dat slow reading ons als lezer ergens had geraakt.

Na het lezen hadden we een klein gelukje, de gids van de zaal gaf ons een korte blik achter de schermen, daar waren natuurlijk de bekende klanken weer ‘ohhhhh’ en ‘wow’, soms heb je niet al te veel woorden nodig om de schoonheid van iets te verwoorden.

Onze batterijen waren opgeladen en door regen en wind liepen we met ‘dat’ klein gelukje van verstilling terug naar huis.

Vraagje: Ken je het concept slow reading? Zou het iets voor jou zijn?