Dit hoofdstuk zie ik als een van de sleutelhoofdstukken in Apeirogon. Het is een en al symboliek en metafoor.
We kunnen hier alle verschillen tussen Israël en Palestina onderscheiden. Deze zijn bijeengebracht in de koorddanser Petit. Hij gaat proberen deze “kloof “, deze afstand van driehonderdmeter met zijn kabel al lopend, uiterst voorzichtig, centimeter voor centimeter, te overbruggen. Niet zonder gevaar voor eigen leven. Maar zijn doel is, zoals hij de voorstelling heeft genoemd: De harpwandeling – reiken naar vrede”. Misschien zelfs wel, “naar de hemel opklimmen”. Met een mooie witte vredesduif in zijn broekzak.
Ondanks de sterke zomerwind zijn de weersomstandigheden goed. Voordat hij op de kabel stapt, ziet hij nog de redenen waarom hij deze wandeling gaat maken: “… de verhalen van hels verdriet…”.
Maar hij ziet ook de zeppelin….die waakt, alles ziet en registreert, als een soort "Big Brother is watching you". We komen de zeppelin herhaaldelijk tegen in het boek. Zie ook hfdst 456 op blz 224. “Fat Boy 2”. De continue controle-dreiging die zweeft boven dit gebied.
Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
Misschien een beetje saai, maar ik kan je volledig volgen. De kloof, de vredesduif, het wankel evenwicht, de moed, de stroeve bevrijding van de duif, .........kortom de Strijd voor de Vrede terug gebracht tot een dans op het smalle koord. Ik laat het aan Ellen om de knuppel in het hoenderhok te gooien met een recalcitrante observatie.
Mooi verwoord, en eens. Het vergt moed om aan deze "reis" te beginnen en de vrede(sduif) laat zich niet zomaar kisten, keert steeds op zijn schreden terug....
Weinig aan toe te voegen. Inderdaad mooi en duidelijk verwoord, Wil. Kan me helemaal vinden in de keuze van je fragment (had het ook aangeduid :-) ).
Ik vond het tevens interessant om te lezen dat McCann de Franse koorddanser nogmaals opvoert in zijn roman. In "Laat de aarde draaien" bedeelde hij hem al de rode draad - in dat geval eigenlijk een koord tussen de Twin Towers - en nu schenkt hij hem opnieuw een mooie (bij)rol binnen het caleidoscopische geheel. Boeiend en inderdaad leuk om op internet echte beelden van deze kunststukjes te kunnen zien.
Petit op het koord tussen de Twin Towers is ook verfilmt (the walk, Zemeckis 2015). Dit stukje bracht mij eigenlijk terug in die film.
Als je dus nog tijd over hebt, zeker gaan kijken.
Het is inderdaad een van die symbolische verhalen in het boek. Waarschijnlijk is iedereen meteen op youtube dit gaan opzoeken. Petit heeft inderdaad zelf al gezorgd voor veel symboliek, McCann hoefde daar maar weinig aan toe te voegen en het natuurlijk mooi op te schrijven.
Het lijkt of het schrijven van het boek ook een soort schatzoeken is geweest. En dat vooral die zoektocht de roman heeft opgeleverd. Door de verschillende gevonden schatten op een goede manier te rangschikken krijg je een mooi beeld. Had hij ze verkeerd neergelegd was het een rommeltje geweest.
Deze stond ook op mijn favoriet lijstje. Heel erg mooi, de aanwezige vlaggen in zijn kleding, de duif die niet weg lijkt te willen vliegen en alle toeschouwers. Mooi ook het 'opklimmen naar de hemel'
Dat beeld ook, hè... van die witte duif en die (dat voeg ik er helemaal zelf aan toe: bloed)rode sjaal. En ja, dat oog... dat continue oog, dat allesziende oog waardoor je je continue bespied voelt... brrrr. Je hoeft echt niet stiekems van plan te zijn om dat toch afschuwelijk te vinden.
Ik kan hier echt niets meer aan toevoegen.
Prachtig stuk vol symboliek, in dit verhaal zit echt alles met elkaar verweven: verleden en heden, geloof en maatschappij, vrijheid en inperking... maar vooral heel veel hoop.
En hier het laatste wiel aan de wagen :). Prachtig verhaal, dit, inderdaad, een sleutelverhaal, en bovendien nodigt het uit om zaken verder te 'onderzoeken' op YouTube bijvoorbeeld. Geweldig, die symboliek. En wat een mooie zinnen weer : 'Onder hem lag het dal met zijn groene plekken en zijn grafkamers en zijn oeroude grotten en zijn verhalen van hels verdriet'.
