Lieve kinderen

Hans Berens schrijft met Lieve kinderen een inspiratieboek dat in romanvorm is uitgekomen. Dit resulteert in een klein boekje van maar 124 bladzijden, maar zal dit inderdaad antwoorden kunnen geven aan mensen op levensvragen, zoals wordt gesteld op de achterflap?

De cover is donker en toont een doodskist met bloemen. De subtitel Ten afscheid raakte mij en maakte mij nieuwsgierig naar de inhoud. Het verhaal wordt verteld vanuit een terminaal oude zieke man die schijft aan zijn twee kinderen. Een tweeling, bestaande uit nu volwassen kinderen, die hij al ruim 40 jaar niet heeft gesproken. Bij het overlijden van zijn vrouw, en moeder van de tweeling, hebben ze elkaar gezien, maar niet gesproken. Het verleden heeft wonden achtergelaten bij zijn twee kinderen.

“We raakten elkaar steeds meer kwijt en door die emotionele afstand viel er ook steeds minder te bespreken”-Hans Berens

De oude man neemt de lezer mee in zijn leven vanaf zijn jeugd tot aan zijn dood. Tussen de regels door lezen we ook over zijn eigen jeugd. Hij heeft letterlijk geleefd voor zijn werk, maar ook voor zijn vrouw en maîtresse in Amerika. Door zijn werk was hij veel in Amerika en had daar zijn eigen leven. Ook al wist zijn vrouw dit, het was goed zo. In Amerika verwekte hij nogmaals een tweeling. Dit wist zijn vrouw, maar zijn kinderen in Nederland niet.

In het boek komen tussen de regels door veel levensvragen naar voren. Hoe belangrijk is werk en geld in het leven. Hoe belangrijk is je gezin en eigenliefde. Maar ook het geloof, abortus, dierenleed en relaties worden aan de orde gesteld. Volgens de achterflap staat uitsluiting centraal in dit boek. Toch voelt dit niet zo tijdens het lezen, maar tussen de regels door voel je wel de uitsluiting. Er niet altijd volledig echt bij horen.
In het dagelijks leven is Hans Berens sociaal filosoof en werkt hij bij diverse media als journalist. Dit is ook merkbaar aan de pakkende en fijne schrijfstijl. Het is op bepaalde vlakken vol emotie en op andere vlakken, vooral de werkgerelateerde, zakelijk. Dit zorgt voor een balans in het verhaal die bijzonder is, maar ook rakend. Ik heb genoten van dit kleine verhaal, al had ik gehoopt dat er nog meer richting de kinderen werd geschreven. Soms voelde het meer aan als levensverhaal en niet zozeer het verhaal dat hij wil uitleggen aan zijn kinderen.

Eerder schreef Berens het boek De verliezer. Ik ken het boek niet, maar ik ben wel nieuwsgierig geworden. Lieve kinderen is een bijzonder boek dat blijft hangen. Er wordt tussen de regels zoveel meer gedeeld met de lezer dat het boek nog een tijdje in mijn hoofd bleef doorspelen.

Gelezen voor het blog In de boekenkast