Duistere wereld

Ik denk dat ik de Noorderlicht-trilogie zeker vijf keer heb gelezen en het eerste deel van deze nieuwe trilogie was ook wel te doen; anders, het deel in de kano een beetje langdradig, maar nog wel fantasierijk. Dat was dan ook het eerste wat ik in dit tweede deel van de trilogie miste: de fantasie. Hoewel Lyra leeft in een wereld die op de onze lijkt qua land- en plaatsnamen, was het toch duidelijk een ouderwetse wereld met veel fantasy-invloeden. Ik mis in dit deel de "fantasy-wezens", zoals de heksen, de gepantserde ijsberen, enz. Pullman heeft een hoop crisis uit onze eigen tijd in dit nieuwe boek gestopt: terroristische aanslagen, de macht van de kerk, vluchtelingenproblematiek, tekorten en zelfs iets van de klimaatproblematiek. En het brutale meisje Lyra is opgegroeid tot een beetje een depressieve en ongelukkige jonge vrouw. Dit komt vooral door de gescheiden relatie met haar deamon Pan. Over deamonen komen we in dit boek wel een heleboel te weten en dat vond ik dan nog wel interessant. Zoals het feit dat deamonen zichzelf niet zien als dieren, maar als een (half) mens in het lichaam van een dier. Verder kabbelt het verhaal eindeloos voort, komen er veel overbodige personages aan bod die slechts een paar hoofdstukken meedoen en het verhaal heeft natuurlijk een open einde. En dat is niet eens een spannende cliffhanger ofzo. Blijkbaar zijn deel 2 en deel 3 eigenlijk bedoeld als een boek. Echt heel spannend wordt het nergens: je krijgt niet echt een band met de vele bijpersonages, op de hoofdpersonages na dan. Ik had ergens ook wel te doen met Lyra en ook met Pan. Het is ook wel leuk dat Malcolm, de jongen uit deel 1 weer mee doet, hij is nu natuurlijk een volwassen man (en ook leuk dat Alice, het meisje uit deel 1, mevrouw Lonsdale blijkt te zijn). Maar ik zie echt helemaal niets in een relatie tussen Lyra en Malcolm; hij is veel ouder en Lyra is nu niet bepaald op haar leukst. Ik zie hun eerder als een oudere broer met een jonger zusje. Stiekem had ik gehoopt dat Will nog op de een of andere manier terug zou kunnen komen in Lyra's wereld, want hij paste in mijn beleving veel beter bij haar (maar dat is vast wishfull thinking). Tja, alles bij elkaar wil ik deel 3 nog wel gaan lezen, want ik wil nog wel weten hoe het afloopt. Maar ik denk niet dat ik de nieuwe trilogie zo vaak zal gaan lezen als "His dark materials".