Verduidelijkende toepassing van 'een cursus in wonderen'

Mijn 12e boek wat ik las over 'een cursus in wonderen' (ECIW). De cursus zelf ligt nog op de vensterbank ;-).

Lees hier mijn volledige werkdocument met aantekeningen van alle 12 boeken: (https://angelathissenvanheeswijk.files.wordpress.com/2019/03/190124-werkdocument-een-cursus-in-wonderen.pdf).

Hieronder mijn samenvatting van het boek "Ziekte als geneesmiddel".

- Meestal vond ik niet het antwoord dat ik zocht, maar het antwoord dat ik nodig had.
- In de psychosynthese gaat het om een besef van zuiver zelfbewustzijn, maar ECIW gaat een stapje verder. Daar heeft dat ‘zuivere zelfbewustzijn’ niets te maken met de menselijke persoonlijkheid, maar met het bewustzijn van wie ik werkelijk ben: Gods Zoon.
- De Cursus moedigt mij aan om dat lichaam, en de wereld waarin het denkt te leven, te gebruiken als een ‘klaslokaal’, waarin ik leer hoe ik de weg naar huis terug kan vinden. Niet een ontaarde cel, virus, bacterie, hormoon maakt mijn lichaam ziek, maar mijn geloof in iets wat helemaal niet bestaat.
- De onbeschrijflijke angst voor een genadeloze straf is mijn angst en dus is het mijn behoefte om mij voor de Grote Wreker te verbergen. En het ego in mij schiet mij daar met grote ijver bij te hulp.
- Dethlefsen en Dahlke zeggen dat een kankercel zich tegen het geheel keert waar hij oorspronkelijk één mee is. De zienswijze van ECIW zegt dat ik mij heb afgekeerd van de eenheid waar ik oorspronkelijk en nog steeds deel van uitmaak. In feite is het ego – de gedachte van de afscheiding- zelf de kankercel, dus die zal vernietigd moeten worden, zoals chemotherapie de kankercellen in mijn lichaam vernietigt. Maar alleen die ene foute cel moet vernietigd worden, niet tegelijkertijd ook andere cellen van het groter geheel, zoals chemo en het ego doen.
- Het ego is een stem in mezelf, een denksysteem waarmee ik mij heb geïdentificeerd.
- Mijn lichaam is een vervanging voor mijn werkelijkheid als Zoon van God: een onjuiste overtuiging over wie ik werkelijk ben: de tastbaar gemaakte wens om een afgescheiden individu te zijn. Het kan er niet zijn, omdat het niet door God geschapen is.
- Ziekte is isolatie. Want ze schijnt één zelf afgezonderd te houden van heel de rest, om te lijden aan wat de anderen niet voelen. Ze geeft het lichaam beslissende macht om de afscheiding werkelijk te maken en de denkgeest in eenzame opsluiting te houden.
- In de psychologie kunnen zowel positieve als negatieve gevoelens op projectie wijzen. De Cursus jent alleen negatieve projectie, omdat het ego projecteert. En wat het projecteert is boete en schuld. De heilige Geest breidt zich uit en het ego projecteert.
- Ik ben werkelijk een schuldeloze uitbreiding van God.
- Jezus in de Cursus spreekt niet tegen mij als persoon in een lichaam, maar tegen mij als keuzemaker in de denkgeest. Ik moet mijn aandacht dus verplaatsen van de genezing van mijn lichaam naar de genezing van mijn denkgeest (en als te veel pijn heb of me beroerd voel gewoon een pilletje pakken…).
- Ongedaan maken van projecties:
1. Mijn projecties erkennen.
2. Mijn projecties herkennen.
3. Mijn projecties terugnemen. In de ECIW is de 3e stap: vergeven.
- Maar wat ik nooit heb gedaan (verkrachting, misbruik, moord) kan niet iets van mezelf zijn…. Dat zit alleen in de ander… Ik heb een leraar nodig om mij te leiden en een beetje bereidwilligheid om door te gaan. Ik ben een ‘zelfdoener’. Ik moet mezelf ontslaan als leraar. “heilige Geest, help me om hier anders naar te kijken.”
- De kruisiging van Jezus laat zien dat alleen het lichaam kan lijden en sterven; door de opstanding dat het lichaam niet werkelijk is.
- Heilige Drie-eenheid voor mij: Vader, geestelijk Leidsman (Heilige Geest), nu heb ik ook een broeder (Jezus).
- Als Jezus de Verzoening (genezing van het geloof in afscheiding) heeft bereikt en ik één ben met hem, waarom ben ik dan nog hier en niet allang weer thuis bij God? Antwoord: Ik ben nooit weggeweest bij God, dus ik hoef nergens naar terug te keren. Het doel dat Jezus heeft met ECIW is mij te doen ontwaken uit die droom. Een het middel om in de buurt te komen van dat grote ontwaken is vergeving, de enige stap die projecties werkelijk ongedaan maakt.
- Vergevingsmissie van Louise Hay: ‘vergeven betekent jezelf niet langer kwellen in het heden, omdat iemand je pijn deed in het verleden.’ En ‘Ik vergeef je dat je niet bent zoals ik wilde zijn dat je zou zijn.’
- Auteur’s eigen vergevingsdenksysteem:
1. Training psychosynthese
2. Gedragscode Dode Zee rollen (Essenen, joodse monnikengemeenschap): vergeven is opgeven (stoppen met iets doen).
3. Metta-meditatie: liefdevolle vriendelijkheid.
4. Lie-ma-du-poeh methodiek van Willem Glaudemans
- Vergeven volgens hemelse gave is niet (ECIW):
1. Niet: vergeven vanuit goedheid, ofwel arrogantie (ik ben zo nobel om jou te vergeven…).
2. Niet: vergeven door mezelf en de ander als zondig te zien (geeft niet hoor, ik doe dat zelf ook altijd…).
3. Niet: vergeven onder voorwaarden (ik vergeef jou als…).
4. Niet: onware vergeving: de rol van martelaar door andermans hand (lijdzaam en zwijgend reageren op de vijandigheid van de ander). Lief zijn versus liefdevol zijn.
- War vergeving is de Heilige Geest laten begaan. Hem voor mij laten kiezen. Een stap terug zetten en me er niet mee bemoeien. Wees bereid de Zoon van God te vergeven voor wat hij niet heeft gedaan. Wat ik denk dat de ander heeft gedaan is nooit gebeurd, dus er valt niets te vergeven.
- Er is geen verschil tussen het vergeven van mezelf en de ander. Anderen vergeven is: erkennen dat ik alleen mijn vermeende schuld op hen heb geprojecteerd en wij samen nog steeds Gods schuldeloze Zoon zijn.
- De ziekte van mijn lichaam blijkt het middel tot werkelijke genezing te zijn. Het zieke lichaam is niets anders dan een weerspiegeling van een onjuist geloof in mijn denkgeest: het geloof dat ik mij van God heb afgescheiden en dus schuldig ben. Als ik mijzelf dat vergeef, d.w.z. als ik weiger naar het ego te luisteren en in plaats daarvan luister naar wat Jezus en de Heilige Geest over mij zeggen, kan ik dat onjuiste geloof loslaten en daarmee de schuld en daarmee de ziekte in de denkgeest.
- Het heeft geen zin mij stoerder -of spiritueler- voor te doen dan ik ben. Het laatste wat iemand met een onjuiste gerichtheid van denken (anders gezegd een ziekte) helpen kan, is een verhoging van zijn angst. Hij verkeert al in een door angst verzwakte toestand. Als hij te vroeg aan een wonder wordt bloot gesteld, kan hij in paniek raken.
- Ik moet dus de bewuste keuze maken om aan de Heilige Geest over te laten welk doel hij aan mijn lichaam geeft. Ik heb iets gemaakt wat helemaal fout is, wat de liefde – God- ontkent en aanvalt. En toch heeft Hij er respect voor, omdat ik, de Zoon van wie Hij houdt, het heb gemaakt.
- Ik laat mijn geluk afhangen van mensen en dingen buiten mezelf. Dat werkt niet. Geluk is geen blijvende toestand. Ik leer de vreugde van God te onderscheiden van het (tijdelijke) geluk van de wereld.
- In Gods verlossingsplan om genezing te bereiken heb ik een functie: vergeven. De ziekte in mijn denkgeest zal genezen door het vervullen van mijn functie om te vergeven. Ik word daarin bijgestaan door de Heilige Geest en Jezus. En door het vervullen van mijn vergevingsfunctie zal ik niet alleen genezen, maar ook mijn geluk vinden.
- De synchroniciteit die ik nu ervaar is voor mij toch echt een wonder.
- Eigenlijk bestaat het doen van ECIW dus slechts uit één taak: de volledige verantwoordelijkheid op me nemen voor alles wat er in mijn leven gebeurt, door me steeds weer naar binnen te keren en te onderzoeken welk besluit ik in mijn denkgeest heb genomen, voordat een bepaalde situatie zich voordeed.
- Wat mij geholpen heeft het loslaten van de wens dat de Cursus mij leven in de wereld zou verbeteren!