De bedrieger bedrogen

Het boek ‘De pelikaan’ gaat alleen zijdelings over pelikanen, deze door een van de hoofdpersonen weinig geliefde vogels, deze pelikanen vormen de achtergrond bij dit verhaal waarbij de bedrieger wordt bedrogen en andersom. Het verhaal speelt zich af in een Kroatisch plaatsje aan zee. Andrej is er postbode en Josip bestuurt een kabelbaan die door bijna niemand wordt gebruikt. Josip zit vast in een ongelukkig huwelijk met Ljubica, dat als enige goed een zwak begaafde dochter, genaamd Katherina, heeft voort gebracht. Als troost voor dit ongelukkige huwelijk heeft hij in de stad een minnares gevonden. Alleen ontdekt de postbode dit en gaat Josip chanteren. Door een speling van het lot redt Josip het leven van Andrej en ontdekt dan dat Andrej post openmaakt en zich het geld daaruit toe-eigent. Hij besluit hem te gaan chanteren omdat hij de bedragen van zijn chantage steeds moeilijker kan opbrengen.
Door het ongeluk komen de mannen nader tot elkaar en er ontwikkelt zich een soort vriendschap zonder dat ze weten dat ze elkaar chanteren. Een speciale rol spelen de hond Laika van Andrej en de zwakbegaafde dochter Katherina van Josip. Katherina kan het heel goed met de hond vinden en Andrej krijgt steeds meer affectie voor Katherina en laat de hond bij haar. Josip en Andrej willen toch weten door wie ze worden gechanteerd en parallel aan deze zoektocht van de mannen zijn er allerlei incidenten die uiteindelijk uitmonden in de oorlog in Joegoslavië.
Van Driessen is erg goed in het beschrijven van gevoelige portretten van veelal stugge mannen en hun onderlinge interactie. In Rivieren staat eveneens een verhaal van twee mannen die ervoor zorgen dat boomstammen vanuit de bossen, via de rivier, naar hun bestemming komen. Ook hier schetst hij een onhandige vriendschap van mannen, met op zich geen slecht karakter, maar die bezwijken voor de gelegenheid die hen tot dief oftewel chanteur maakt. Tegelijkertijd schets Van Driessen subtiel maar heel raak ook een portret van een kleine stad, waar de haat tegen ‘de ander’ langzaam groeit en de stad langzaam de oorlog ingetrokken wordt. Met het einde wist de schrijver mij te verrassen. Voor mij is Van Driessen er weer in geslaagd, net als bij de rivieren, om een mooi en interessant verhaal vertellen in eenvoudige maar goed gekozen zinnen. Alleen de vrouwenfiguren werden wat sjabloonachtig neergezet waardoor ze voor mij niet tot leven kwamen en daarom hou ik het bij vier sterren.