Een verslavend verhaal in sneltreinvaart

Normaal gesproken zorg ik ervoor dat er minimaal een week zit tussen twee boeken van dezelfde schrijver, maar toen ik afgelopen zondag deel één van deze serie, gewist, las, had ik meteen de neiging om door te lezen. De opbouw, de wereld, de manier waarop de interne chaos in Kyla's hoofd beschreven werd, het was zo ongelooflijk goed en verslavend. Dus, vanochtend, vijf boeken en vijf dagen verder, dacht ik: Ik ga er gewoon voor. Ik ga gewoon het volgende deel lezen.

En het is duidelijk dat dit deel gewoon verder gaat waar het vorige deel gestopt is. Het eerste deel bouwde langzaam op, gaf ons en Kayla de tijd om aan de wereld te wennen en liet ons stapje voor stapje wat meer lagen ontdekken. Maar gedurende de laatste hoofdstukken kwam de trein op gang en in dit deel dendert deze trein onverminderd voort.

Het tempo van dit boek ligt dan ook gevoelsmatig een stuk hoger dan in het vorige deel. De neiging om snel door te lezen, wordt daardoor alleen maar sterker en sterker en meer dan eens moest ik mezelf een beetje intomen, om te voorkomen dat ik dingen ging missen.

Maar het is niet alleen het snelle tempo dat ervoor zorgt dat het boek een hoog verslavend gehalte heeft. Het is ook de schrijfstijl. De zinnen zijn kort en relatief eenvoudig, bij vlagen voelt de schrijfstijl wellicht wat simpel aan, maar ik vind het nog steeds erg passend. Het past bij de wereld en het hoofdpersonage en het biedt heel veel ruimte om goed de chaos weer te geven in Kayla's hoofd naar mate ze meer en meer ontdekt over haar verleden.

Het maakt Kayla heel realistisch. Ze is ietwat naïef en beïnvloedbaar, ze weet niet zeker wie ze wel en niet kan vertrouwen en wie vriend en vijand is. Daardoor is het ook als lezer lastig om deze scheidslijn te trekken en dat vind ik juist ongelooflijk tof. Hoewel ik veel puzzelstukjes op hun plek kon leggen, bleef het tot het einde spannend hoe de puzzel nu precies in elkaar zat en vanuit welk opzicht we hem eigenlijk moesten bekijken.

Wat mij betreft had er nog net iets meer emotie in het boek gemogen, maar het feit dat ik het hele boek in amper 3,5 uur reistijd uit heb kunnen lezen zegt genoeg. Kom maar op met deel 3!