Tikkeltje zoetsappig, maar een hartverwarmende ervaring

Toegegeven: ik koop regelmatig boeken puur omdat ze een mooie cover hebben. Maar als ik zeg dat De chocoladewinkel van verloren liefdes de mooiste cover heeft die ik ooit heb gezien, is dat een understatement. Het bruin-rode kleurenpalet, de herfstvibes en de prachtige Japanse esthetiek — het is echt een pareltje. Daarnaast was ik erg geïntrigeerd door het genre ‘healing fiction’; ik had er nog nooit van gehoord. Achteraf kan ik zeggen dat het een bijzondere ervaring was.

Het boek volgt het verhaal van Johoo, die een klein chocoladewinkeltje runt in Seoel. Daarnaast staat ze bekend om het geven van liefdesadvies. In het verhaal spreekt ze met verschillende mensen die vertellen over de struikelblokken die zij in hun liefdesleven tegenkomen — en die lopen erg uiteen. Bij elk verhaal weet Johoo een chocolaatje te vinden dat symbolisch bij deze persoon past. Hoe cute is dat?

Het boek heeft een kalmerende schrijfstijl: traag, maar zeker niet saai. Je merkt snel dat de stijl erg Aziatisch is — duidelijk anders dan de Westerse schrijfstijl. Toch komt er ook een vleugje drama in voor, wat het geheel interessant houdt. De verhalen die we lezen zijn emotioneel helend en laten zien hoe belangrijk het is om écht te luisteren naar elkaar en aandacht voor elkaar te hebben.

Het boek is vrij kort, en dat vond ik prima. Hoewel het verhaal prachtig is om te lezen, is het ook wel erg zoetsappig en duidelijk fictie. Als dit een boek van 300 pagina’s was geweest, zou het denk ik snel eentonig kunnen worden. Het boek heeft wat mij betreft de perfecte lengte. Ik kan niet wachten om meer van deze auteur te lezen!