Niets groots, maar alles voelbaar

Als hij bij mij was gebleven van Laura Nowlin was voor mij echt een verrassing. Ik wist niet goed wat ik ervan moest verwachten, maar vanaf de eerste pagina greep het me vast.

Het verhaal volgt Autumn en hoewel er in feite weinig groots of spectaculairs gebeurt, is het zo emotioneel doordrenkt dat het geen moment saai voelt. Het is een bijzonder kijkje in het brein van een tienermeisje, met alle twijfels, verlangens, onzekerheden en wat daar tussenin zit. Ik kon me op veel momenten heel erg identificeren met Autumn, wat de leeservaring alleen maar intenser maakte.

Qua structuur is het verhaal lineair, maar niet strak chronologisch in de traditionele zin. We lezen over losse momenten uit haar leven, flarden herinneringen en kleine gebeurtenissen die samen een compleet beeld vormen van wie ze is en hoe ze zich ontwikkelt. Daardoor voelt het soms alsof je door een dagboek bladert.

Het is een best ingetogen boek, maar dat maakt het juist zo mooi. Geen grote plotwendingen (op het einde na, omg!) of buitensporig drama. Alleen echte momenten uit het leven van een jong meisje dat haar weg in het leven probeert te vinden en haar gevoelens probeert te begrijpen. Het boek is niet voor diegene die een spannend verhaal zoeken, maar lezers die iets willen voelen.