Weer een uniek en schrijnende ooggetuigenverklaring van een onmenselijk tijd.

Toen ik aan ‘De staljongen van Auschwitz’ begon dacht ik dat ik een historische fictie in handen had. Dit bleek echter niet zo zijn, dit is het echte levensverhaal van Henry Oster en dat maakt het boek nog aangrijpender. Je wordt als lezer meegenomen in de gebeurtenissen door zeer gedetailleerde beschrijvingen waardoor je de scenes levensecht voor je ziet. En dat is niet altijd prettig. Henry Oster heeft de oorlog weten te overleven, maar is opgegroeid onder erbarmelijke omstandigheden en hij heeft veel leed en verdriet meegemaakt. Hij heeft alle kansen gepakt om in leven te blijven en de dagen zo goed mogelijk door te komen. En toch beschrijft hij verschillende momenten waarop hij zich schuldig voelde wanneer hij anderen niet kon helpen. De survivors guild spat dan van de pagina’s af.

Wat ik ook erg interessant vond was om te lezen hoe het leven verder ging na de bevrijding. Want het leven gaat niet zomaar terug naar normaal. Zijn lichaam moest wennen aan normaal en voldoende voedsel en hij kon in feite nergens terecht. Dit zijn ook belangrijk deel van het leven van de slachtoffers waar je minder over hoort. Gelukkig had dit verhaal een mooi einde.

De staljongen van Auschwitz is een van de vele ooggetuigen verhalen van slachtoffers van de Tweede Wereld Oorlog, maar al deze verhalen zijn uniek en laten verschillende kanten van de Holocaust zien. Het is zo belangrijk dat deze verhalen verteld worden en dat wij ze blijven horen. Tot nu toe hebben we deze verhalen uit de eerste hand kunnen horen, maar we naderen een tijd waarin deze mensen er niet meer zijn om ons dit te laten herinneren. Ook dit verhaal was zeer aangrijpend en laat zien hoeveel kracht een persoon kan hebben wanneer je probeert te overleven in een wereld die er alles aan doet om van jou af te komen, 4/5 sterren.