Ik snap de cowboy romance hype wel!

Ik ben uiteraard weer late to the party, maar eindelijk heb ik mijn eerste kennismaking gehad met ‘cowboy romance’. En laat ik maar meteen beginnen met het negatieve; ik had iets meer ‘cowboy’ verwacht. Het uiterlijk en de ruige levensstijl van Rhett laten wat dat betreft niets te wensen over, maar de grote ranch, de tumbleweed en het lasso werpen bleven uit. Dus toch een héél klein beetje teleurgesteld. Gelukkig geldt dat niet voor de rest van het boek, want wat een heerlijk verhaal is dit!

De slow burn is echt intens en de spanning voelt als het klassieke enemies to lover trope. Maar dat is het ook weer niet helemaal want Rhett en Summer haten elkaar niet echt. De vonken van hun botsingen in het begin matchen met de vonken van hun chemie later in het verhaal. Ik denk dat ik nog nooit een boek heb gelezen waar de romance zo mooi geleidelijk een kookpunt bereikte.

Daarnaast worstelen Rhett en Summer met hun eigen, persoonlijke problemen, die weer een verhaal op zich vormen. Maar de drama wisselt zich af met speelse momenten, gevatte opmerkingen en scherpe dialogen. Ik kan niet wachten om aan deel 2 te beginnen!