Een belangrijke inkijk in de geschiedenis

Zolderkind volgt de verhalen van Lowra en Dikembe. Beide hebben ze in het zelfde huis gewoond, met een eeuw tijdsverschil ertussen. Wat ze ook beide gemeen hebben is dat ze als kind op zolder worden opgesloten. Lowra ontdekt op die zolder spullen die Dikembe daar heeft achtergelaten en wanneer ze volwassen is start ze een zoektocht naar de geschiedenis van deze jongen. Het verhaal wordt verteld vanuit 2 tijdsperspectieven; het heden, waarin Lowra de mysteries van haar ouderlijk huis probeert te ontrafelen en het verleden, waar we vanuit de POV van Dikembe het echte verhaal zien.

Het boek geeft een belangrijke inkijk in de geschiedenis van de slavernij, maar wel op een unieke manier. De meest schrijnende verhalen kennen we als de mensen die op de plantages worden ingezet en worden mishandeld. Dat is niet het verhaal van Dikembe. Hij wordt uit Afrika gehaald als gezelschapsjongen voor de ontdekkingsreiziger die hem daar weghaalt. Hij wordt aardig behandeld, krijgt een opleiding, comfort en goed eten. Hij geniet van veel meer luxe dan hij thuis in Afrika had en er wordt hem ook telkens op het hart gedrukt wat voor bofkont hij wel niet was om op deze manier in Engeland opgevangen te zijn. Hierdoor kun je snel vergeten dat hij als jonge jongen tegen zijn wil is weggenomen bij zijn familie en uit zijn land is gehaald. Hij heeft nooit om dit leven gevraagd en hoe goed hij het ook lijkt te hebben, hij wil gewoon terug naar zijn familie. Ook dat is wreed en ook dat is slavernij.

Ik vond het hartverscheurend om het lezen hoe Dikembe een leven moest leven dat hij niet wilde en daar ook nog eens dankbaar voor diende te zijn. Deze groep werd nooit als mensen gezien, maar als werktuigen of liefdadigheidsprojecten. Maar ook zwarte mensen die niet tot een witte familie behoorden werden onmenselijk behandeld. Ik vond het pijnlijk, maar ook erg interessant om te lezen hoe het Dikembe in zijn leven afging.

Ook Lowra heeft veel leed in haar leven meegemaakt, ook dat was vreselijk om te lezen. Ik zal er nooit bij kunnen hoe gemeen volwassenen tegen kinderen kunnen zijn. En ook hun vaak niet als mens, maar als last kunnen zien. Haar vastberadenheid om het verleden uit te zoeken vond ik echt bewonderenswaardig. De uitkomst was prachtig en haar ontzettend gegund.