Een boek dat je kan lezen met je gsm in de aanslag

In 'De wachtkamer' van Benedicte C. Claus verhuist Esther Degroot tijdelijk van België naar Spanje. Ze wil haar vrienden Trudie en Gerrit Visser uit de nood helpen, aangezien ze even zonder receptioniste zitten in hun fertiliteitskliniek. Daar ontmoet ze Mariame, de poetsvrouw, en hoort ze dat diens zoon Kingston al twee jaar in de gevangenis zit op verdenking van de moord op Aaron Hofman. Ze gaat, op vraag van Mariame, met veel moed en doorzettingsvermogen aan de slag om Kingstons beweerde onschuld en de moord te onderzoeken, iets wat ze in België ook deed in haar vrije tijd.
Het boek is een interactieve detective, dus de lezer wordt aan de hand van QR-codes uitgedaagd om samen met Esther mee te zoeken/puzzelen naar een oplossing in deze moordzaak. Het interactieve aspect is vernieuwend en schiep in het begin hoge verwachtingen. Wie leest er nu een boek met zijn/haar gsm bij de hand en kan dan nog opgaan in het verhaal? Het was voor mij even wennen aan het gegeven dat de lezer, samen met Esther, lid wordt van het onderzoeksteam De Metro. Ik heb het voorafgaande crimibook nog niet gelezen, maar het is een losstaand verhaal.
De verschillende hoofdstukken vertrekken telkens vanuit een ander perspectief. Zo wordt de spanning er in gehouden. Het verhaal leest vlot en boeit tot op het einde. De QR-codes aan het einde van ieder hoofdstuk drijven de spanning nog wat op. Je wil zelf de moordenaar ontmaskeren. In de geheime genootschap worden gesprekken afgewisseld met enkele goed gevonden raadsels (bv. sociale media uitspitten en codes ontcijferen). Dit bood mijns inziens echt een meerwaarde. Het enige wat enigszins storend was waren her en der wat (spellings)foutjes, maar dat kon de sfeer van het boek niet bederven. Een quote van Esther op p. 44 beschrijft mooi de essentie: "Het leven is te kort om niet na te jagen wat echt belangrijk voor je is." Ondanks het genre van het boek er niet vanzelfsprekend toe leent zat er ook humor in vervat. Zo kwam ik op p. 226 te weten dat Esther "haar onderbroekjes à la Marie Kondo" opvouwt. De betekenis van de letters waar ieder hoofdstuk mee begint, blijft echter wel een mysterie.
Ik raad aan het boek te lezen en zelf te gaan puzzelen. Laat je door het eventuele vastlopen en de herhalingen in de internetomgeving niet verhinderen om verder te puzzelen. Hopelijk heb je dan net als mij het gevoel dat dit naar meer smaakt. Ik geef het boek 4 sterren.