Het sleutelwoord is verbinden

Het sleutelwoord is verbinden.

Amin Asad, de schrijver van “Alles voor jullie “werd in 2021 uitgeroepen tot Docent van het Jaar van de Hogeschool Utrecht. Naast het hbo werkt Amin ook op het mbo. Docent worden zat niet in de planning. Advocaat worden, dat vonden zijn ouders, Iraakse vluchtelingen, een veel beter plan. Dat is een baan met aanzien en een dikke auto. Toch koos Amin voor het docentschap. Hij beschrijft op een vlotte manier hoe hij lesgeeft. Je hoort hem praten, je ziet hem staan.

Zijn ouders, vluchtelingen, komen uiteindelijk in Nederland terecht. Amin gebruikt de geschiedenis van de vlucht van zijn ouders als voorbeeld /toelichting tijdens zijn lessen. Dat spreekt aan. De studenten moeten hem leren kennen en hij wil de studenten leren kennen. Hij zoekt verbinding, hij bouwt aan relaties.

Volgens Amin is goed onderwijs niet alleen kennisoverdracht en diploma’s halen, maar de docent moet zijn leerlingen/studenten inzichten geven die verder reiken dan de leerstof, inzichten die ze in hun latere leven ook kunnen gebruiken. Aan de hand van voorbeelden, vaak uit zijn eigen leven, geeft hij veel tips. Neem de studiefinanciering, het is geweldig om als student zo makkelijk extra geld te krijgen, er is echter een probleempje, bij DUO moet het geleende geld toch echt terugbetaald worden!

Als kind hield Amin niet van lezen. Zijn ouders vonden veiligheid, eten en huisvesting veel belangrijker, lezen was maar ontspanning. Later begrepen ze dat lezen ook belangrijk was. De vader bracht daarom regelmatig boeken mee voor zijn puberzoon Amin, de schrijvers van die boeken waren o.a. Kant, Mao en Marx. Weer een mooi voorbeeld van “Alles voor jullie”. Amin zijn vader heeft alles over voor zijn zoon. Amin bedankt zijn vader hartelijk, gaat naar zijn kamer, zet het boek bij de andere niet gelezen boeken op de plank en gaat verder met PlayStation. Trouwens v.w.b. Amin is het helemaal goed gekomen met lezen.

De schrijver maakt het boek erg persoonlijk. Hij vraagt zich vaak af hoe hij in de situatie van zijn ouders gereageerd zou hebben. Zijn oma heeft haar dochter zien vertrekken, niet wetend waarheen en of ze elkaar nog ooit zouden zien. Amin denkt dan aan zijn eigen dochters. ”De gedachte alleen al……”

Amin heeft zijn plek gevonden, het onderwijs. Nu moeten zijn studenten hun plek nog vinden. Voor studenten en docenten kan dit een inspirerend boek zijn, een fijn boek om met elkaar te bespreken. Behoor je niet tot deze groep, dan is dit boek nog steeds interessant, want ook het vluchtverhaal van zijn ouders en de manier van omgaan met elkaar zijn zeker de moeite van het lezen waard.